نیاز به انسجام و اعتماد اجتماعی داریم
برای بررسی اینکه بدانیم چرا در کشور ما مدیریت واحد قوی و کارگشایی نتوانست شکل بگیرد و از روزهای اول تاکنون شاهد تغییر مداوم تصمیمات و حرفها از سطح بالای حاکمیت تا سطوح اجرایی هستیم باید ابتدا نگاهی بیندازیم به وضعیت دوکشوری که امروز بالاتر از ما، بیشترین آمار مبتلایان به ویروس کرونا را دارند؛ یعنی کشورهای چین و ایتالیا.
آنچه با فرایند کرونا ویروس در جهان شکل گرفت، تأییدی است بر هشدارهایی که سالهای سال است متخصصان علوماجتماعی و انسانی از یک سو و دانشمندان علومطبیعی و محیطزیست از سوی دیگر به مردم و به مسئولان سیاسی کشورهای جهان میدهند.
مرور حوادث سال 1398 نشان میدهد مدیریت بحران در ایران فاقد کارآمدی و اثر بخشی مناسب است.
همراهی دولت و ملت
تحلیل جامعهشناسان و تحلیلگران مسائل اجتماعی درباره راهکارهای مواجهه با بحران کرونا چیست؟
بعد از گذشت سه هفته از اعلام ورود کرونا به کشور این سؤال مطرح است که نظام مدیریتی کشور در مواجهه با بحران بزرگ بیماری کرونا چگونه عمل کرد؟ آیا این نظام توانسته با تشکیل ستاد مدیریتی قوی، انسجام و هماهنگی لازم با بدنه قدرتمند روحانیت، تشکلهای مدنی، جهادهای اجتماعی، کارشناسان و متخصصان ایجاد کند؟ یا از سیستم کارآمد و مقتدرانه نیروهای نظامی ازجمله سپاه و ارتش و.. استفاده کند و یا اتحاد گستردهای در بدنه ستادی دولتی ایجاد کند و از همه مهمتر اعتماد عمومی در راه مواجهه با این بیماری را کسب کند؟ آیا نظام مدیریتی به اطلاعرسانی شفاف و به دور از پنهانکاری که نیاز اصلی رویارویی با بحرانهایی در این سطح است متعهد بوده؟ یا حتی اینکه اگر این نظام مدیریت ناکارآمد است تاوان این ناکارآمدی چگونه محاسبه میشود و در نهایت هزینه آن را چهکسی یا کسانی خواهند داد؟
در این صفحه سراغ برجستهترین جامعهشناسان و متخصصان مسائل اجتماعی رفتهایم تا از آنها پاسخ این سؤالات را بگیریم و به ما بگویند که آسیبهای آثار مدیریت بحران در بحران کنونی چه خواهد بود.