بین معصومیت و شرارت
واقع‌گرایی اجتماعی، زبان، لهجه، حدیث‌نفس و زمانه‌شناسی خودش را می‌طلبد.
اقتباس ناصر تقوایی از رمان «داشتن و نداشتن» ارنست همینگوی پس از 10سال دوری از فضای فیلمسازی همان‌قدر شبیه یک اقتباس از روی اثری بیگانه به‌نظر می‌رسد که افسانه‌های فولکلوریک ایرانی می‌توانند اقتباس باشند.
قبل از تماشای «اجاره‌نشین‌ها» در اکران عمومی سال66 تنها فیلم «گاو» داریوش مهرجویی را دیده‌بودم.
کارنامه 40 ساله
سینمای پس از انقلاب چه مسیری را طی کرد و با چه فراز و نشیب‌هایی مواجه شد
تیتر یک
کوله‌باری از افتخار یا انبوهی از ضعف‌ها و مشکلات؟ درخشش یا شکست؟ ایستادن روی پای خود یا تداوم وابستگی به دولت؟ سینمای ایران را که دوره می‌کنیم و این 40سال را روی یک دور تند از نظر می‌گذرانیم مقابل کدامیک از این گزینه‌ها مهر تأیید می‌زنیم؟ سینمایی که در منطقه مشابهی ندارد؛ بیشترین افتخارات بین‌المللی را به‌دست آورده و با تولید ملی، خوراک سالن‌هایش را تامین کرده و به لحاظ تعداد فیلم‌های شاخص و سرمایه نیروی انسانی در حوزه‌های مختلفکارگردانی، فیلمبرداری، تدوین، طراحی صحنه، صدا، بازیگری و... همیشه دست پری داشته است.
آخرین پرواز
«عقاب‌ها» در شرایطی رکورد فروش را شکست که از آخرین فیلم پرفروش سازنده‌اش بیش از دودهه می‌گذشت.
