رؤیای من برای تهران

محدثه قیدی |

بحث برسر‌ رؤیاپردازی و خیال‌بافی نیست وقتی آنچه باید می‌شد و نشد یعنی یا باید درحسرت و آرزویش بسوزیم و بسازیم یا دست در دست یکدیگر فاصله بین آنچه باید باشد و نیست را کوتاه و کوتاه‌تر کنیم، وگرنه برخورداری از هوای پاک و آسمان آبی، ‌شاد زیستن، سرسبزی، امنیت خاطر و آسایش، عدالت اجتماعی، اعتماد، نوع‌دوستی، رونق اقتصادی، عشق ورزیدن به‌هم یا نظم و انضباط شهری که‌رؤیا نیست و نباید باشد. مجله اکونومیست هرسال فهرستی از امن‌ترین شهرهای جهان را اعلام می‌کند.درآخرین تحقیق صورت گرفته توکیو  در راس شهرهای جهان ازنظر امنیت فردی یعنی  نبودخشونت و جرم و از نظر امنیت و سلامتی یعنی دسترسی به مراکز درمانی و... قرارگرفته است. از سوی دیگر یک گزارش هم از سوی یورونیوز منتشر شده که نروژ را شادترین کشور و سئول را شادترین شهر جهان اعلام کرده چون مردم آن ثروتمند و سالم با کمترین میزان جرم و جنایت هستند. این نظرسنجی که در آن ۱۵۵ کشور جهان مورد بررسی قرار گرفته بودند نشان داد که ایران نسبت به سال قبلش 3 رده پایین‌تر آمده است.

اجازه دهید خاطره جالبی هم از میزان اعتماد بین مردم و مسئولین به‌عنوان یکی از شاخصه‌های مهم یک شهر رؤیایی برایتان از عباس عراقچی نقل کنم؛ از  زمانی که به‌عنوان سفیر ایران در ژاپن حضور داشت. او می‌گوید: مردم توکیو آنقدر به کیفیت آب لوله‌کشی خود مطمئنند که روی بطری آب معدنی‌شان نوشته شده «پُر شده از آب لوله‌کشی شهر توکیو» اما همین ضرورت‌های زندگی برای ما رؤیاست؛ چون بی‌تعارف وضعیت شهری که در آن زندگی می‌کنیم خوشایند نیست. واقعیت این است که در نبود همین الزامات یک زندگی شایسته و بایسته است که وقتی از نمایندگان شورای شهر درباره رؤیاهایشان سؤال می‌کنیم پاسخ‌هایی می‌گیریم که قاعدتا نباید‌ رؤیا باشند اما هستند.