نكته بازی

من مقصرم، اما...
سال 2007 بعد از حذف تیم ملی از جام ملت‌های آسیا برابر کره‌جنوبی، امیر قلعه‌نویی در نخستین مصاحبه‌اش گفت: «مسئولیت شکست را می‌پذیرم. من مقصر بودم.» با این حال او بعد از بازگشت به تهران، تا جایی که می‌توانست از عملکرد تیمش دفاع کرد و هنوز هم بعد از 17‌سال، هر کسی را که بگوید بالای چشم آن تیم ابرو بود، سینه دیوار می‌گذارد! این بار هم ظاهرا همان داستان در حال تکرار است. سرمربی تیم ملی بعد از شکست برابر قطر و حذف از جام ملت‌ها بار دیگر تقصیر را به‌طور شفاهی پذیرفته، اما هنوز هیچی نشده دستیارانش در رسانه‌ها در حال «قهرمان‌نمایی» از تیمی هستند که 3‌گل از قطر خورده و جلوی سوریه هم در آستانه حذف بوده. حالا خود امیر هم کم‌کم از راه می‌رسد. عجله نکنید!

خوب شد بازیکن ایران نبود!
بدون تردید باید اکرم عفیف را بهترین بازیکن این دوره از جام ملت‌های آسیا بدانیم؛ فوق‌ستاره کم‌ادعا و بی‌حاشیه‌ای که در بازی با ایران تفاوت‌ها را رقم زد و در دیدار نهایی برابر اردن هم با هت‌تریک از روی نقطه پنالتی، ضمن رهنمون کردن تیم به سمت جام قهرمانی، خودش هم عنوان آقای گل و بهترین بازیکن مسابقات را به‌دست آورد. در پایان تورنمنت شاید خیلی‌ها حسرت خوردند که کاش این بازیکن مال آنها بود، اما دست‌کم از یک جهت باید بگوییم عفیف خوش‌اقبال بود که برای تیم ملی ایران توپ نمی‌زد وگرنه در نخستین گام احتمالا امیر قلعه‌نویی از او هم می‌خواست مثل رضا اسدی و محمدجواد حسین‌نژاد، موهایش را کوتاه کند! حالا باز اسدی 4‌دقیقه بازی کرد، حسین‌نژاد که با وجود کوتاه کردن موهایش اصلا به قطر نرفت!

یک تفاوت ایران و قطر
البته که وقتی تیم موفق می‌شود یا ناکام می‌ماند، هر یک از اینها انبوهی از دلایل دارند و اینطور نیست که شما به سادگی بتوانید با بر شمردن یکی، دو علت حق مطلب را ادا کنید. با این حال به جرأت می‌توان گفت یکی از دلایل ناکامی ایران در جام‌جهانی قبلی و کامیابی قطر در جام ملت‌های آسیا، تصمیمات متناقضی بود که مسئولان فوتبال دو کشور در مورد کارلوس کی‌روش گرفتند. اینجا در فاصله کوتاهی تا جام‌جهانی، او را که به‌طور کامل امتحانش را در تیم ملی پس داده بود دوباره سر کار برگرداندند، اما آنجا در فاصله‌ای کوتاه تا جام ملت‌های آسیا به این نتیجه رسیدند که ادامه این همکاری به صلاح نیست؛ در نتیجه عزلش کردند و به مرادشان رسیدند. آنها زودتر از ما فهمیدند. به‌همین سادگی!