جلال بین سالهای میانی دهه30و ابتدای دهه40 سفرهای متعددی به نقاط مختلف ایران داشت. این سفرها منجر به خلق سفرنامههایی مثل «تاتنشینهای بلوک زهرا»، «اورازان» و «خارک در یتیم خلیجفارس» شد.
جلال آلاحمد در سفرهای داخلی به شکل مردم آن دیار در میآمد. شاید در کنار سبک نویسندگی و نثر تند و تیزش این بهترین نزدیکی با اقوام ایرانی بود که ترکیب آن، اثر جالبی را به یادگار گذاشته است.
مدتی کوتاه پس از این دیدار، جلال آلاحمد به ناگاه درگذشت. از تصویری که از این دیدار وجود دارد چهره جلال آلاحمد آشکارا مثل سابق نیست؛ ریشی انبوه بههم زده و دستش نیز باندپیچی شده است.
آیتالله سیداحمد حسینی طالقانی، از علمای بزرگ و طرازاول تهران بود که در دهههای نخست قرن در میانه سیاست ایران قرار نداشت گرچه از نظر علمی از درجه بالایی برخوردار بود اما در همان مسجد خود در منطقه پامنار اقامه نماز میکرد.
کلیه حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به روزنامه همشهری می باشد . ذکر مطالب با درج منبع مجاز است .