سال 4 و 5 طلبگی، حوزه‌ای بودیم با نام شهید صدوقی فاز5. ما طبعا صدوقی 5 خالی می‌گفتیم. اگر بخواهم به جایی و چیزی و زمانی تشبیهش کنم بی‌شک صدوقی5 را ماکاندو و ساکنانش را 17 فرزند آئورلیانو بوئندیا می‌خوانم.

نمی‌دانم اردیبهشت که از نیمه می‌گذرد، حال و هوای سفر به دل و فکر چندین و چند نفر، پابرهنه می‌دود؟ اردیبهشت را اگر بخواهیم بر بوم خیال‌مان نقاشی کنیم، شاخه‌های سبز، شکوفه‌های سپید و صورتی، پرواز گنجشک‌ها، رگبار باران، سبکبالی پروانه‌ها و همه دیدنی‌های بهار نقش می‌بندد، اما کنار اینها، لمس کاغذ و کلمه و کتاب هم هست.