کیاشیتو به جای چمن

فاطمه عباسی

بوی چمن‌های خیس در هوای گرم و دم کرده درست شبیه است به عطری بهشتی برای ما که در شهر کمتر گل و گیاه و فضای سبز می‌بینیم. اما همین چمن‌ها برای زنده و سبز ماندن به آب زیادی نیاز دارند و در روزهایی که دیگر باران ما را با چند ‌ماه تشنگی آسمان و زمین آشتی نمی‌دهد باید هر روز آبپاشی شوند. حالا چندسالی است که خشکسالی گریبان کشور را گرفته و بسیاری از شهرها با کمبود شدید آب مواجه‌اند و می‌دانیم که یکی از راه‌های صرفه‌جویی در مصرف آب سفره‌های زیرزمینی در شهری مثل تهران، جایگزینی گیاهان کم‌آبخواه با چمن در فضای سبز شهر است. البته چندسالی هست که شهرداری سعی کرده در مناطق مختلف چمن را از فضای سبز حذف کند و به جای آن درخت و درختچه بکارد. گیاهان گلخانه‌ای که آب کمتری مصرف می‌کنند نیز در برخی از فضاهای سبز شهری و پارک‌ها جایگزین چمن شده‌اند. شهرداری شهرهایی مانند اردبیل هم ابتکار به خرج داده و گیاهان دارویی را به‌جای گیاهانی که آب بسیاری می‌خواهند در بوستان‌ها کاشته‌اند. در همین پایتخت هم اگر سری به پارک‌ها و بوستان‌ها بزنید، می‌بینید که دیگر مثل گذشته خبری از فواره‌های آبپاش نیست و چمن‌ها جایشان را به گیاهان تزیینی که هر 4 فصل سال سرسبز هستند، داده‌اند. گیاهی مثل «کیاشیتو» که به‌دلیل داشتن برگ‌های زیبا و گلدهی فصلی، در سطوح به‌عنوان جایگزین کارآمد و ارزان چمن استفاده می‌شود و آب کمی مصرف می‌کند، به چمن‌زنی و نگهداری چندانی نیاز ندارد، علف هرز ندارد و مقاوم است. باید امیدوار بود که در این آشفته بازار بی‌آبی کیاشیتوها و هم خانواده‌هایشان جای چمن‌ها را بگیرند تا هم شهر از وسعت آبی سینه‌اش نکاهد و هم پوستش سبز و جذاب بماند.