چرا برای نخستین بار در جشنواره موسیقی فجر شرکت کردم؟

مهران مهرنیا/ نوازنده و مدرس تار:

سال‌ها در جشنواره فجر شرکت نکردم، گمان هم نمی‌کردم روزی چنین کاری انجام دهم.

همواره آن را پدیده‌ای سفارشی می‌دانستم و رویکرد  آن را غیرهنری می‌پنداشتم تا اینکه یکی از مصاحبه‌های جناب حمیدرضا نوربخش، مدیر این فستیوال را خواندم و تأکیدات مجددشان به تردیدم خاتمه داد.

ایشان به صراحت تأکید کردند که قصد دارند جشنواره موسیقی فجر را به فستیوالی موسیقایی با محوریت موسیقی تبدیل کنند. این هدفگذاری چیزی نیست جز خواست اکثریت مطلق جامعه هنری ایران؛ اینکه هنرمند موسیقی فارغ از هرگونه خط‌کشی غیرموسیقایی اثری را عرضه و به مخاطب ارائه کند؛ کاری که سال‌هاست در حوزه‌های سینما و تئاتر انجام می‌گیرد. حتی گاهی فیلم‌ها و نمایش‌هایی در فستیوال‌های تئاتر و سینما به نمایش در می‌آید که در ایام دیگر سال امکان به صحنه و اکران بردن آن نیست.

اهالی تئاتر و سینما به خوبی از زمان جشنواره و موقعیت به‌عنوان فرصتی بی‌بدیل بهره می‌برند.پس با این رویکرد امسال در این فستیوال شرکت کردم و عملا عدم‌هرگونه دخالتی را که در ایام دیگر سال با آن مواجهیم شاهد بودم؛ فستیوالی که به من این امکان را می‌دهد تا بی‌دغدغه اثر و کلامی را که می‌پسندم و مطابق رأی و نظرم است، به صحنه ببرم؛ مکانیسمی که هیچ‌یک از فشارهای روانی و سیستماتیک کنسرت را در ایام دیگر به همراه ندارد.

این فستیوال با رفع نواقص فعلی و دارا شدن یک اساسنامه جامع که شرایط مناسب برای حضور همه هنرمندان موسیقی را فراهم آورد، می‌تواند به تریبونی مهم برای عرضه موسیقی هنری تبدیل شود. این مهم با همراهی همه اهالی این صنف و نقد مشفقانه می‌تواند میسر شود. باشد تا روزی از همه امکانات و فرصت‌ها به نحو شایسته بهره‌برداری شود.