آتش به پا نکنید آقای مالک!

رسول بهروش 

تنها حاشیه بازی پرسپولیس و تراکتورسازی، اهتزاز پرچم‌های ژاپن در ورزشگاه آزادی توسط برخی از هواداران تیم مهمان نبود؛ همان پرچم‌هایی که جناب اسدی، مدیرعامل محترم تراکتورسازی می‌گوید آنها را ندیده و به خبرنگاران هم توصیه می‌کند آنها را نبینند! حالا اگر کسی سهوا چشمش به ضلع جنوبی ورزشگاه آزادی افتاد و متوجه شد آفتاب آنجا از خود توکیو هم تابان‌تر است، یک جورهایی باید خودش را به کوچه ندانستن بزند؛ مثل همه آن کسانی که استدلال کردند این پرچم‌ها در حمایت از سوکیتا به استادیوم آورده می‌شود، اما از خودشان نمی‌پرسند که چرا این جماعت در حمایت از استوکس پرچم ایرلند‌جنوبی به همراه نمی‌آورند یا چرا در گذشته برای پشتیبانی از تونی اولیورا که آن همه محبوب بود، پرچم پرتغال روی سکوها باز نشد؟ زیاد هم مهم نیست البته؛ گشوده شدن پرچم ژاپن در مقابل بعضی از دیگر رفتارهای عجیبی که این سال‌ها در فضای آلوده به نفاق و فرصت‌طلبی سکوها دیده‌ایم خیلی هم خوب است و بابتش باید خدا را شکر کنیم. کاش فقط طوری رفتار نکنیم که انگار دیگران چیزی نمی‌فهمند.

حاشیه مهم‌تر بازی یکشنبه اما اظهارات مالک محترم تراکتورسازی در پایان مسابقه بود. جناب محمدرضا زنوزی که از ابتدای فصل جاری مالکیت تراکتور را در اختیار گرفته، در انتهای بازی مثل هواداران نوجوان برخوردی ذوق‌زده با مسابقه داشت و گفت: «بازی کاملا یکطرفه و به سود تراکتورسازی بود. وضعیت داوری را هم که خودتان دیدید. پنالتی ما را نگرفتند و به ضرر ما سوت زدند. فحاشی را هم اول هواداران پرسپولیس شروع کردند. برای کانون هواداران آنها متأسفم.» از این جملات آتش می‌بارد. بیایید فرض کنیم در مورد کیفیت بازی حق با زنوزی است. بالاخره کمتر بقالی پیدا می‌شود که ماست خودش را ترش بداند و مالک تراکتورسازی هم تصور کرده تیمش در برابر پرسپولیس خیلی بهتر از رقیب بوده، اما آیا واقعا در بحث داوری هم حق با اوست؟ آیا پنالتی تراکتور را نگرفتند؟ آیا به قول آقای اسدی گل این تیم سالم بود؟ آیا واقعا فحاشی‌ها و اتفاقات ناهنجار ورزشگاه آزادی فقط زیر سر پرسپولیسی‌ها بود؟ چرا با این ادبیات تند و هیجانی، با این جملات نادرست و غیرمنطقی بر طبل «توهم تبعیض» می‌کوبید و آتش به جان خسته فوتبال ایران می‌اندازید؟ در این سال‌ها تنش در فوتبال ما بالا گرفته و بدبختانه رگه‌های قومیتی و تفرقه‌گرایانه هم پیدا کرده است. طبیعی است که عده‌ای عمدا آب را گل‌آلود می‌کنند تا ماهی‌های درشت بگیرند، اما سؤال این است که یکی مثل زنوزی چرا باید آتش‌بیار معرکه باشد و با ادبیاتی که در‌ شأن یک مالک یا مدیر نیست، به این بشکه باروت آتش بیندازد؟ الان هوادار کم‌سال تراکتور که زنوزی را در قامت آبراموویچ تبریز می‌بیند و کاملا تحت‌تأثیر اوست، چگونه به چنین جملاتی واکنش نشان خواهد داد؟ آیا این باور غلط به او القا نخواهد شد که زمین و زمان دارند حق تراکتور و تبریز را می‌خورند و به او و باشگاهش توهین می‌کنند؟ این نخستین بار نیست که آقای زنوزی از این حرف‌ها می‌زند. ایشان در حاشیه فینال لیگ قهرمانان هم سخنان ملتهبی به زبان آورد و البته فصل گذشته نیز بعد از بازی گسترش‌فولاد و پرسپولیس چنین کرد.

یک نفر اما باید به او جایگاه حساس کنونی‌اش را یادآوری کند. کاش ایشان فرصت می‌کرد و یک‌بار در تبریز شیوه برخورد برخی تماشاگران تیمش با هواداران مهمان را می‌دید؛ آیا بعد از این جوسازی‌های کاذب، آن فضا تندتر و تلخ‌تر نخواهد شد؟ ما در این شرایط نیاز به ترمیم شکاف‌ها و تقویت اتحاد و نوع‌دوستی داریم، اما آقای مالک دقیقا در مسیر معکوس حرکت می‌کند. از او بابت هزینه کردنش در ورزش ممنونیم. کور شود آنکه نمی‌تواند شادی مردم آذربایجان یا هر نقطه دیگر از سرزمین‌مان را ببیند. در عین حال اما ارزشمندتر از همه پول‌های زنوزی و امثال او، انسجام و آرامش مردمانی است که سال‌ها کنار هم زندگی کرده‌اند و حالا حیف است چنین سرمایه استراتژیک و مهمی به بهانه فوتبال، به تاراج برود. اگر کمک‌مان نمی‌کنید که بیشتر همدیگر را دوست داشته باشیم، لااقل با این مدل رفتار و گفتار ناشیانه اوضاع را بدتر نکنید.