عجیب است که بازی دوستانه تیم ملی کمتر از هزار نفر تماشاچی داشته باشد و تازه بخشی از همانها هم به جای تشویق این تیم، نام دشمن اصلی سرمربی‌اش را صدا بزنند! به هر حال در حاشیه بازی با ترینیداد و توباگو هم مثل مسابقه با بولیوی شاهد تشویق برانکو در مقابل دیدگان کارلوس کی‌روش بودیم. اختلاف بین این دو مربی جدید نیست، اما بی‌تفاوتی محض کی‌روش در قبال صعود پرسپولیس به فینال لیگ قهرمانان آسیا و نیز انتشار خبر خوشحالی کردن مربی گلرهای تیم ملی بعد از شکست سرخپوشان در برابر کاشیما، هواداران پرسپولیس را جری‌تر از قبل کرده است. هر چه هست الان دیگر در نقطه‌ای ایستاده‌ایم که نمی‌شود شدت اختلافات را انکار کرد. با این همه به‌نظر می‌رسد بین مردم ایران بیشتر از همه این خود پرسپولیسی‌ها و هواداران دو آتشه برانکو هستند که باید برای موفقیت کارلوس کی‌روش و تیم ملی ایران دعا کنند. بنابراین نه‌تنها این رفتارهای اعتراضی برای آینده آنها مفید نیست، بلکه اتفاقا ممکن است به کاخ آرزوهای این جماعت لگد بزند.
موضوع کاملا روشن است؛ کارلوس کی‌روش تا پایان جام ملتهای آسیا با ایران همکاری خواهد کرد و قرارداد او هم طوری تنظیم شده که درصورت موفقیت در امارات، قابل تمدید خواهد بود. اگر کی‌روش در آسیا نتایج خوبی بگیرد و سر جای خودش باقی بماند، احتمال قابل توجهی وجود خواهد داشت که برانکو هم بدون حرف و حدیث در پرسپولیس بماند و دوران حضورش روی نیمکت سرخ‌ها را طولانی‌تر کند. در نقطه مقابل اگر کی‌روش در جام ملتهای آسیا ناکام بماند و رفتنی شود، باید برای او جانشین پیدا کرد و مسلما برانکو یکی از بهترین گزینه‌ها خواهد بود؛ مردی موفق و محبوب که با زیر و بالای فوتبال ایران هم حسابی آشناست و ناز و اطوار کارلوس را هم ندارد. حالا اگر پرسپولیسی‌ها دوست دارند سرمربی‌شان را دو دستی تقدیم تیم ملی کنند و خودشان دوباره سراغ امثال دایی و درخشان یا گزینه‌های سربسته و مجهول بروند، می‌توانند همچنان به ضدیت با کی‌روش ادامه بدهند و حتی روی اعصابش بروند، اما اگر دنبال ادامه روزهای خوش و آرام با برانکو هستند، لازم است که بیشتر از همه، حتی خانواده کارلوس کی‌روش منتظر موفقیت مربی پرتغالی در جام ملتهای آسیا باشند و برای او انرژی مثبت بفرستند. قشنگ حساب دو دو تا چهار تاست. فقط کافی است کمی فکر کنید.
از همه بیشتر برای موفقیت کی‌روش دعا کنید!
در همینه زمینه :
