کارگروهی را در مدارس آموزش دهیم
وزیر اسبق آموزش و پرورش با اشاره به وظیفه اصلی معلمی، گفت: متأسفانه برداشت درستی در ارتباط با وظایف معلم وجود ندارد و باید پرسیده شود، آیا معلم فردی است که دانش‌هایی را به دانش‌آموز منتقل می‌کند، یا مربی است که باید دانش‌آموز را برای زندگی آینده و در تمامی جهات آن، زندگی فردی، خانوادگی، اجتماعی و در ابعاد فرهنگی، اقتصادی، سیاسی و اجتماعی آماده کند.
مرتضی حاجی افزود: تلقی نادرست از وظیفه معلم سبب شده است تا درمورد این موضوع که این آموخته‌ها چه تأثیری در زندگی دانش‌آموزان دارد، فکر نشود. مدیرعامل مؤسسه همشهری که به دعوت مرکز اطلاع‌رسانی روابط عمومی وزارت آموزش و پرورش در ویژه برنامه «مهمان آشنا»، در استودیو الفبا حاضر شده‌بود در پاسخ به این پرسش که آموزش و پرورش چه وظایفی در زمینه ایجاد فضای گفت‌وگو دارد، اینگونه توضیح داد: در گذر زمان مقدار زیادی این ضرورت احساس شده و تغییر در مناسبات رفتاری معلم و کلاس رخ داده و نسبت به زمانی که ما مدرسه می‌رفتیم رفتارها عوض شده است. این تغییر نگرش در خانواده‌ها نیز به‌وجود آمده و تفاوت نگرش در خانواده‌ها نسبت به دوره کودکی و نوجوانی ما کاملا مشهود است. هر چند این تغییرات مثبت وجود داشته است، اما نسبت به آنچه باید برسیم هنوز فاصله دارد.
وی افزود: در این زمینه لازم است معلمان به‌طور ویژه آموزش معلمی را ببینند و به‌نظرم این تربیت با آنچه در تربیت معلمان آموزش داده می‌شود، فرق دارد. در تربیت معلم‌ها اکنون بخش عمده‌ای از آموزش‌ها دانش‌هایی است که معلم به دانش‌آموزان باید منتقل کنند، مانند ریاضی، فیزیک، شیمی و...، درحالی‌که این آموزش‌ها را افراد می‌توانند در جاهای دیگر و در کلاس‌های دانشگاه نیز ببینند.
وزیر پیشین آموزش و پرورش گفت: دانشگاه تربیت معلم حتما باید دانشگاهی باشد که اختصاصا روی مهارت‌های معلمی، به‌معنای مربی و تربیت‌گر بودن تمرکز کند.
حاجی تصریح کرد: نیاز داریم که چیدمان کلاس‌هایمان را تغییر دهیم، کلاس‌هایی که دانش‌آموزان به‌نحوی نشسته‌اند که انگار فیلم نگاه می‌کنند و دونفری که نشسته‌اند اگر با هم حرف بزنند مزاحم نفر دیگر می‌شوند، از بین برود.
وی اظهار کرد: درحالی‌که چیدمان کلاس‌ها می‌تواند به‌صورت دایره‌ای و گرد باشد،آن موقع گفت‌وگو به‌وجود می‌آید و اگر دو نفر با هم حرف بزنند مزاحم دیگران نمی‌شوند. در کلاس‌های درس، دانش‌آموزان را جدا از هم می‌نشانیم و از آنها کارهای تک‌نفره می‌خواهیم و بعد انتظار داریم که بچه‌ها بلد باشند که کار جمعی انجام دهند.
مدیرعامل مؤسسه همشهری گفت: می‌توانیم در چیدمان دایره‌ای بحث‌های مختلف را به دانش‌آموزان بدهیم تا گروهی مسئله را حل کنند. در جامعه همه آدم‌ها مثل هم نیستند، ضریب هوشی، اخلاق و روابط اجتماعی افراد با هم متفاوت است و ما می‌توانیم با شبیه‌سازی کارهای گروهی در کلاس واقعیت‌های جامعه را در آن پیاده کنیم. وقتی افراد با توانایی‌های مختلف را کنار هم قرار دهیم، وقتی بتوانند توانایی‌های خود را به هم عرضه کنند و روی هم اثر بگذارند این افراد به توانایی خواهند رسید و توانایی جمعی‌شان بیشتر از توانایی فرد فردشان خواهد شد.
