بدرود آقای گزارش‌های کلاسیک

نیما بهدادی‌مهر/روزنامه‌نگار



بهرام شفیع با گزارش خاطره‌انگیزش در بازی یک‌چهارم نهایی جام جهانی 1986میان برزیل و فرانسه، بین فوتبالدوستان دهه 50جایگاهی مهم یافت. به کاربردن عبارت گل مدرسه‌ای از سوی او روی صحنه پاسکاری مثلثی منجر به گل کاره‌کا همچنان این گزارش را در رده‌های بالای برترین گزارش‌های فوتبالی ایران قرار داده است. به واقع اگر اسکندر کوتی را با گزارش فینال بازی‌های آسیایی پکن می‌شناسیم یا با شنیدن نام جواد خیابانی، گزارش دیدار ایران و استرالیا در ملبورن به یادمان می‌آید، با مرور گزارش‌های مزدک میرزایی و پیمان یوسفی دیدارهای نیمه نهایی جام‌جهانی2014 را به‌عنوان یکی از نقاط اوج این گزارشگران درنظر می‌آوریم یا عادل فردوسی پور با گزارش طلایی دیدار یک هشتم نهایی جام جهانی 2010میان هلند و پرتغال بیشتر در یادها می‌آید، بهرام شفیع بی‌شک با همان گزارش هیجان‌انگیزش در جام جهانی 86در خاطر علاقه‌مندان فوتبال تا ابد خواهد ماند. گزارشگری که در یکی از روزهای تاریخی فوتبال ایران وظیفه انتقال هیجان و شور ناشی از برد غرورآفرین 6بر 2مقابل کره‌جنوبی را بر عهده گرفت و به خوبی از پس آن برآمد. شفیع یکی از داربی‌های خاطره انگیز پرسپولیس و استقلال را در سال 74گزارش کرد و در جام جهانی 98هم با سبک جالبی که در نام بردن پیوسته از بازیکنان برزیل داشت باز هم نشان داد که دود همچنان از کنده بلند می‌شود. او در سالیان اخیر گزارشگری را کنار گذاشته بود و بیشتر به تهیه و اجرای برنامه دیرپای ورزش و مردم مشغول بود اما مخاطبان هیچ‌گاه نام شفیع را از یاد نخواهند برد؛ نامی که فوتبال را برای دهه پنجاهی‌ها معنا کرد. بدرود آقای گزارش‌های کلاسیک.