• پنج شنبه 1 آبان 1404
  • الْخَمِيس 1 جمادی الاول 1447
  • 2025 Oct 23
پنج شنبه 1 آبان 1404
کد مطلب : 265616
لینک کوتاه : newspaper.hamshahrionline.ir/BLrnW
+
-

روایت تهران

پدرآموزش و پرورش نوین ایران

 میرزا حسن تبریزی مردی که از او به عنوان پدر آموزش و پرورش نوین ایران نام می‌برند تلاش‌های زیادی برای ساخت مدرسه در کشور انجام داد؛ مدرسه‌ای که مکتب‌دارها اصلی‌ترین مخالفانش بودند و اصولا تمایلی به راه‌اندازی این مدارس نداشتند چون  مکتب‌دارها روزگار خود را با هدایای نقدی و غیرنقدی خانواده‌های سوادآموزان اداره می‌کردند. در حالی که وضعیت آموزش و پرورش جهان در حال تحول بود و به سمت علمی‌شدن می‌رفت، در ایران همچنان سوادآموزی در مکتب‌خانه‌ها رواج داشت. در این میان، بسیاری از ایرانی‌هایی که به خارج سفر کرده بودند  و از نزدیک با اصول تدریس مدرن آشنا شده بودند تصمیم گرفتند تحولی در سیستم آموزش ایران ایجاد کنند. میرزا حسن تبریزی بیش از دیگران به این کار اصرار داشت. او بنیانگذار مدارس رشدیه تهران بود.

چرا نام این محله «دولاب» است؟

اگر آبادی بزرگ دولاب را با تقسیمات شهری امروزی قیاس کنیم، دولاب تاریخی تمام منطقه ۱۴، بخش‌هایی از مناطق ۱۳ و ۱۵ را دربرمی‌گیرد. اما تا دوران صفویه آبادی بزرگ دولاب روستایی وسیع از توابع ری بود و در همسایگی تهران قرار داشت و از جنوب به ری و از شرق هم به کوه‌های دوشان تپه که کشاورزان قدیمی دولاب به آن کوه‌سپاه می‌گفتند می‌رسید. واژه دولاب از 2واژه «دلو» و «آب» ساخته شده. دلو یعنی سطل بزرگی که در گذشته با چرم دوخته می‌شد و با آن از چاه آب یا خاک می‌کشیدند و دولاب هم به جایی می‌گفتند که با دلو از چاه آن آب بکشند. به گفته تهران‌پژوهان دلوآب یا دولاب به شیوه‌ای در تمدن آبی ایران گفته می‌شد که در دوران هخامنشی به کار می‌رفت و از آن به روش پرشین ویل هم یاد شده است.



 

این خبر را به اشتراک بگذارید