نكته بازی

مشکل فقط از غذا بود؟
در مسابقات زیر 17سال جام کافا (آسیای مرکزی) اتفاق عجیبی رخ داده است. تیم ملی نوجوانان ایران که با هدایت عباس چمنیان در این تورنمنت حاضر شده بود، در مرحله گروهی مقابل ازبکستان یک بر صفر شکست خورد و از راهیابی به فینال محروم ماند. تیم ایران در نیمه‌نهایی هم بعد از تساوی با تاجیکستان، میزبان بازی‌ها، در ضربات پنالتی شکست خورد و رتبه چهارم این مسابقه را به‌دست آورد. این در حالی است که افغانستان با پیروزی بر تاجیکستان و نهایتا شکست دادن یک بر صفر ازبکستان به قهرمانی جام کافا دست پیدا کرد. می‌دانیم که از روی یک تورنمنت در این سطح نباید در مورد یک نسل قضاوت کرد اما طبیعتا این نتایج، هشداردهنده هستند و جای فکر دارند. البته گفتند مشکل از کیفیت غذا بوده؛ امیدواریم فقط همین بوده باشد!

از این «خواسته‌تر» هم مگر داریم؟
یکی از جنجال‌های روزهای اخیر فوتبال ایران رونمایی از خالکوبی عجیب آرمین سهرابیان بود. مدافع استقلال نقش و نگاری روی پای خودش تتو کرده بود که انتشار تصاویر آن باعث تعجب خیلی از ناظران، حتی برخی مدافعان این قبیل آزادی‌های فردی بازیکنان شد. فدراسیون البته در مورد او سراغ محرومیت و این چیزها نرفت و مشی به‌اصطلاح ارشادی را برگزید. پس از آن بود که ناگهان سهرابیان متنبه شد و با انتشار متنی از عموم مخاطبان فوتبال ایران عذر خواست. جالب‌ترین بخش بیانیه عذرخواهی آرمین اما جایی بود که او ادعا کرد به‌طور ناخواسته از سوی رسانه‌ها شکار شده، آن هم درحالی‌که شورت ورزشی‌اش را کاملا دقیق و منظم، درست تا سر نقش خالکوبی‌اش بالا کشیده بود. براساس چیزی که ما می‌دیدیم، برای نمایش دادن آن تصویر، اتفاقا «خواسته‌تر» از این نمی‌شد عمل کرد!

بابا «دلی»!
رامین رضاییان شروع خوبی در استقلال داشته. او پس از ارسال یک پاس گل در بازی با شمس‌آذر، مقابل ملوان هم 2گل از روی نقطه پنالتی به ثمر رساند که باعث افزایش محبوبیتش شد. رامین هم خیلی از این موضوع خوشش آمده؛ چنان که بعد از بازی با ملوان در قامت بزرگ‌تر تیم، پستی خطاب به هواداران منتشر کرد و در آن نوشت: «همه‌‌چیز در استقلال بزرگ حرفه‌ای است و صبر و بردباری باعث موفقیت خواهد شد.» از همه قشنگ‌تر اما پایان‌بندی این پست بود: «همه چی دلی‌اش قشنگ است.» بله؛ مخصوصا وقتی شما دلی برای پرسپولیس بازی می‌کنی، پس از اخراج از این تیم پدرت و علی پروین را واسطه بازگشت می‌کنی و حتی اشک می‌ریزی اما سال‌ها بعد یادت می‌افتد که به‌صورت خیلی دلی باید به استقلال بروی... وا بدهید دوستان خوب فوتبالیست، شاعری به شما نمی‌آید!

کجایی آقای گلزن؟
رضا اسدی هم مورد عجیبی است در فوتبال ایران؛ بازیکنی که به عنوان هافبک دفاعی دچار افول شد و بدترین دورانش را در پرسپولیس پشت سر گذاشت اما در تراکتور و توسط پاکو خمس به خط حمله انتقال یافت تا یک عصر جدید را تجربه کند. اسدی با پیراهن تیم تبریزی دوران موفقیت‌آمیزی داشت و حتی برای آقای گلی رقابت می‌کرد. پایان فصل هم با همین اندوخته و پیشنهادی بالاتر راهی سپاهان شد. حتی فصل اول حضور اسدی در اصفهان تا یک نقطه خوب پیش رفت و او با شهریار مغانلو در کورس کفش طلا بود اما از یک جا به بعد انگار همه چیز متوقف شد. اسدی در نیم‌فصل دوم لیگ بیست‌وسوم فقط 2گل زد و 12هفته پایانی فصل را هم بدون گل زده پشت سر گذاشت. او در 2هفته آغازین فصل جدید هم موفق به گلزنی نشده و در میانه‌های هر دو بازی تعویض شده است. این افت تا کجا ادامه می‌یابد؟