سوزان سانتاگ
«می‌گویند فلاکت‌های جنگ-به لطف تلویزیون- به ابتذالی شبانگاهی تنزل پیدا کرده‌اند. از بس در تصاویری غرق شده‌ایم که زمانی از دیدنشان جا می‌خوردیم و منزجر می‌شدیم حالا دیگر چیزی از حس همدلی باقی نمانده و به‌سوی رخوت و بی‌حسی پیش می‌رویم. ولی واقعاً چه خواسته‌ای مطرح است؟ هیچ شورایی نمی‌شود تشکیل داد تا هولناکی‌ها را جیره‌بندی کند و قابلیتش را در شوکه کردن ما تازه نگه دارد و مسلماً خود این هولناکی‌ها هم فروکش نخواهد کرد.»
نظر به درد دیگران
در همینه زمینه :
گزارش 2
چه سر سبز بود دره من
