آشنایی با حریفان ایران/آمریکا/مربی ایرانی و شماره 10خطرناک

تیم ملی آمریکا را برای اینکه بهتر بشناسیم کافی است برخی بازیکنان مشهور این تیم را فهرست کنیم؛ کریستین پولیسیک که جزو خریدهای گران‌قیمت سال‌های اخیر چلسی از دورتموند بوده، سرجینیو دست، مدافع راست بارسلونا که با آمدن دنی آلوز موقعیتش در این تیم به خطر افتاده و مک‌کنی که در خط هافبک یوونتوس بازی می‌کند. این 3‌ستاره با بازیکنان ما خیلی فاصله زیادی ندارند. دست یک مدافع راست خیلی معمولی و کمی خشن است، مک‌کنی در حد بالایی فوتبال بازی نمی‌کند ولی پولیسیک واقعا بازیکن خوبی است و فوتبالی جذاب و تماشاگرپسند ارائه می‌دهد. او محبوب‌ترین بازیکن ایالات متحده است و پیراهن‌هایش از پیراهن رونالدو و مسی هم بیشتر به فروش رفته. پولیسیک 23‌ساله 105‌بازی برای چلسی انجام داده و 23‌گل برای آبی‌های لندن به ثمر رسانده است. او با چلسی قهرمان لیگ‌قهرمانان، سوپرلیگ اروپا و جام باشگاه‌های جهان شده است. او روی هم رفته 232‌بازی باشگاهی برای چلسی و دورتموند انجام داده و 42‌گل به ثمر رسانده است. او 48‌بازی هم برای تیم ملی بزرگسالان آمریکا انجام داده و 21‌گل ملی هم در کارنامه دارد. او 44‌بازی هم در رده‌های پایه برای آمریکا انجام داده و 22‌گل به ثمر رسانده است. او در چلسی و تیم ملی آمریکا پیراهن شماره 10‌را بر تن دارد و بدون شک خطرناک‌ترین بازیکن تیم ملی آمریکا به‌حساب می‌آید.

آمریکا جدا از بازیکنانی که ما می‌شناسیم، بازیکنان گمنام‌تری را در تیم‌های بزرگ دارد. زک استیون، دروازه‌بان 27ساله این تیم با 29بازی ملی عضو تیم منچسترسیتی است. در خط دفاعی انتونی رابینسن را در فولام دارد و چند بازیکن گمنام در بواویشتا، تروا، رنجرز، تنریف و بیله‌فلد. آمریکایی‌ها یک‌پدیده هم دارند به نام تایلر آدامز که در لایپزیش بازی می‌کند، یونس مصاح بازیکن والنسیا و جانلوکا بوسیو که ایتالیایی‌الاصل و عضو تیم ونتزیا است. ریکاردو پپی از آگزبورگ، جووانی رینا که 2‌سال پیش پدیده دورتموند بود و هنوز در همان سطح باقی مانده و پیشرفت بیشتری نکرده و یک بازیکن سرشناس‌تر به نام تیموتی وه‌آ که پسر ژرژ وه‌آی بزرگ و رئیس‌جمهور کنونی کشور لیبریا است در خط حمله این تیم بازی می‌کنند. بقیه بازیکنان از لیگ حرفه‌ای آمریکا به تیم ملی دعوت شده‌اند.
آمریکا در دور انتخابی جام جهانی تنها 3‌امتیاز کمتر از کانادا و مکزیک که سهمیه‌های اول و دوم کونکاکاف را در جام جهانی اشغال کردند، کسب کرد و اگر در بازی آخر کاستاریکا را می‌برد، هم‌امتیاز با این دوتیم می‌شد و اگر 3بر صفر کاستاریکا را برده بود، با تفاضل گل بهتر نسبت به کانادا در صدر قرار می‌گرفت. به همین اندازه، فاصله این تیم با کاستاریکای رده چهارمی که با نیوزیلند به پلی‌آف رفته، کم و تنها 3‌امتیاز بود.
مربیگری این تیم از سال2018 به این‌سو بر عهده گرگ برهالتر، بازیکن سابق تیم ملی آمریکا و مونیخ 1860 است. یک چهره آشنا هم در کادر فنی این تیم دیده می‌شود. الکساندر نوری به‌تازگی به‌عنوان دستیار دوم به کادرفنی تیم ملی آمریکا اضافه شده. نمی‌دانیم آیا او از تیم ملی ما شناختی دارد یا نه چون چندبار از پرسپولیس و تیم ملی پیشنهاد داشت اما معامله‌اش نشد. او در تیم‌هایی مثل وردربرمن، هرتابرلین، اینگول‌استات و تیم یونانی کاوالا سابقه سرمربیگری یا دستیاری دارد.
آمریکا 11بار در جام جهانی حاضر بوده که نخستین آن در سال1930 و همان دوره اول بود و چون تیم‌های کمی در رقابت‌های آن دوره شرکت کرده بودند، آمریکا سوم شد. آمریکایی‌ها در جام جهانی1950همین انگلیس را یک بر صفر بردند. بهترین عملکرد بعدی آمریکا در ادوار جام جهانی به سال2002برمی‌گردد که جام جهانی عجیبی بود و کره‌جنوبی و ترکیه تا مراحل بالا پیش رفتند و خود همین آمریکا هم تا یک‌چهارم بالا رفت و در نهایت هشتم شد. در مجموع در 33بازی در ادوار مختلف جام جانی، 8برد، 6تساوی و 19باخت برای این تیم به‌دست آمده، 37گل زده و 62گل خورده. آمریکایی‌ها از سال1994که میزبان جام جهانی بودند، تنها در دوره قبلی یعنی سال2018جواز حضور در جام جهانی را به‌دست نیاوردند و در بقیه دوره‌ها حاضر بودند. آمریکایی‌ها سال2026هم قطعا به جام جهانی راه می‌یابند چون در این دوره با کانادا و مکزیک به‌طور مشترک میزبان خواهند بود.