یاسر باقری ـ کارشناس رفاه
در موضوع توزیع نابرابر ثروت با چند مشکل کلی برای چند دسته از افراد روبه‌رو هستیم. افراد بیکار، شاغل و بازنشسته هر یک به‌نحوی با این مشکل دست و پنجه نرم می‌کنند. بازنشسته‌ها با معضل کافی نبودن مستمری روبه‌رو هستند و همچنین نباید فراموش کرد که بخش قابل توجهی از شاغل فقیر در کشور ما زندگی می‌کنند، در واقع میزان دستمزدی که افراد شاغل دریافت می‌کنند، آنقدر کم است که کفاف هزینه‌های موجود را نمی‌دهد.
از نظر بنده چند اتفاق به شکل قابل توجهی بر این روند اثرگذاشته است. اول اینکه در بازه زمانی طولانی ما با یک‌سری مشکلات مواجه بودیم و در 2 دهه اخیر به شکل دقیقی آن را لمس کرده‌ایم، بنابراین باید گفت که با یک انباشت مشکلات در گذر زمان روبه‌رو هستیم که به‌راحتی از آن گریزی نداریم.
نکته دوم مربوط به تحریم‌ها و کروناست این دو اتفاق به‌عنوان دو متغیر بیرونی هستند و هر یک به نوعی مشکلات اقتصادی را تشدید کردند. این دو متغیر، عامل مهمی در وضعیت کنونی کشور شناخته می‌شوند. شرایط فعلی کشور را به بیش از آنکه به افراد مرتبط باشد به یک‌سری مشکلات ساختاری داخلی و بیرونی گره خورده است. در بخش مشکلات بیرونی، بیشتر مسائل ارتباط چندانی به اقتصاد ندارند و در دسته مسائل سیاسی و سلامت تعریف می‌شوند.
شاید بتوان برخی شاخصها را در کوتاه‌مدت به شیوه‌های مختلف بهبود داد، مثلا با فروش سرمایه‌ها و دارایی‌های مربوط به آیندگان شرایط فعلی را اندکی بهبود بخشید اما تغییر شگرفی ایجاد نمی‌شود. در همین راستا باید گفت که هیچ راهکار کوتاه‌مدتی برای حل این مشکلات وجود ندارد اما با تکیه بر راه‌حل‌های میان‌مدت می‌توان وضعیت را دگرگون کرد. این تغییر شگرف از دل مجادلات و مباحت کارشناسی متفاوت ایجاد نمی‌شود بلکه آن را می‌توان با تکیه بر امیدآفرینی رقم زد. در چند سال گذشته با موج شدید ناامیدی روبه‌رو شده‌ایم که به شکل گسترده‌ای فراگیر شده است. در این چارچوب و وضعیت اگر امید برای مردم احیا شود، ممکن است که مزیت متفاوتی رقم بخورد اما باید بدانیم که امیدآفرینی با استفاده از کلام زیبا اتفاق نمی‌افتد و مسئولان باید در عمل نشان دهند که تغییراتی را رقم خواهند زد. دولت آینده علاوه بر این مشکلات با مسئله ایجاد امید در میان مردم نیز روبه‌رو خواهد شد.
دو وظیفه کلیدی برای رئیس‌جمهور منتخب برای بهبود وضعیت درآمدی کشور باید درنظر گرفت و بهتر است بدانیم که راه‌حل تمام مشکلات اقتصادی محدود به ایده‌های اقتصادی نیست و باید بر راه‌حل‌های اجتماعی نیز تکیه کرد. امیدآفرینی و تقویت وضعیت اشتغال پایدار می‌تواند معضلات ایجاد شده در حوزه درآمد و توزیع نابرابر ثروت را تا حدودی کمرنگ کند. تنش‌زدایی در رابطه با کشورهای منطقه و بهبود تعامل با تمام کشورهای جهان، تأمین واکسن و... می‌تواند گشایشی در اقتصاد و بازار کار ایران رقم بزند و موجب توزیع برابر ثروت شود.
باید بدانیم که بازتوزیع مالی و افزایش یارانه گروه‌های مختلف، کمک زیادی به کاهش نابرابری‌ها نخواهند کرد چرا که عوامل نابرابرساز همچون یک کارخانه در حال تولید نابرابری هستند و با پول‌پاشی نمی‌توان به اصلاح این وضعیت کمک کرد و نیاز به تغییر نگرش برای حل این معضلات داریم.
پول‌پاشی، راه حل نابرابر ثروت نیست
در همینه زمینه :
