داربی تهران که نبرد کلاسیک بین پرسپولیس و استقلال محسوب می‌شود، برای ما بسیار عزیز است و همه دوستش داریم، اما انصافا هرطور که نگاه کنید، این احتمالا یکی از عجیب‌ترین داربی‌های جهان به‌شمار می‌آید. دلایل منحصربه‌فرد بودن داربی تهران هم زیاد است؛ مثلا اینکه هر دو تیم دخیل در این بازی یک مالک مشترک دارند، یک اسپانسر مالی را پشت‌سر خود می‌بینند و از یک ورزشگاه به‌عنوان زمین خانگی‌شان استفاده می‌کنند. جالب اینجاست که در همین ورزشگاه هم قادر به تقسیم تماشاگران به‌صورت 90 به 10 نیستیم و هر دو تیم تقریبا به اندازه هم تماشاگر دارند. دلایل بیشتر هم اگر بخواهید داریم؛ مثلا اینکه این سومین داربی سال98 است که با سومین زوج از مربیان برگزار می‌شود. فروردین‌ماه شاهد دوئل برانکو- شفر بودیم، شهریورماه جنگ کالدرون-استراماچونی را دیدیم و امروز هم به تماشای نبرد گل‌محمدی-مجیدی خواهیم نشست.به‌علاوه شهرآورد پایتخت تنها مسابقه بزرگ جهان است که حق پخش تلویزیونی ندارد و حتی یک پول سیاه هم از بابت روی آنتن رفتن آن به باشگاه‌ها نمی‌رسد. تازه فقط همین نیست؛ در شرایطی که خیلی از کشورهای جهان داربی‌هایی با حساسیت و هوادار کمتر را از چند شبکه تلویزیونی و با گزارشگران مختلف پخش می‌کنند تا بیننده‌ها با سلیقه خودشان دست به انتخاب بزنند، تلویزیون دولتی ایران از یک کانال و با یک گزارشگر فرمایشی بازی را پوشش می‌دهد. الان هم که دیگر بدون عادل و مزدک، فقط باید دعا کنیم به تور خیابانی و سیانکی نیفتیم. خلاصه که داربی ما خاص‌ترین داربی دنیاست؛ ما متفاوت‌ها!
چرا متفاوت‌ترین داربی دنیا را داریم؟
در همینه زمینه :
