حیات در زهره ۷۰۰ میلیون سال قبل!

 کشف حیات احتمالی در سیارات دیگر یکی از علاقه‌مندی‌های همیشگی دانشمندان بوده است. تحقیقات جدید اکنون مشخص کرده که احتمالا سیاره زهره یا ونوس روزگاری دارای حیات بوده؛ بیشتر از ۷۰۰ میلیون سال قبل!
هم‌اکنون ونوس به هیچ عنوان شرایط مناسبی برای حیات ندارد. 5/96درصد جو این سیاره از دی‌اکسید کربن تشکیل شده، باران‌هایی از جنس سولفوریک اسید در آن می‌بارد و همچنین میانگین دمای سطحی آن در حدود 462درجه سانتی‌گراد است!
به گزارش نیواطلس، دمای سطح ونوس برای ذوب کردن سرب هم کافی است و به همین‌خاطر هم‌اکنون کسی شانسی برای پیدا کردن حیات در آن قائل نیست.
اما این ماجرا مربوط به اکنون است. نقشه‌های راداری دقیقی که از کاوشگرهای فضایی مختلف طی 40سال اخیر به‌دست آمده نشان می‌دهد که شاید یک اقیانوس کم عمق در ونوس جریان داشته است. بر این اساس دانشمندان حدس می‌زنند که این سیاره در گذشته محیط بسیار متفاوتی نسبت به امروز داشته و برای حضور آب مایع به اندازه کافی سرد بوده است.
مایکل وی و آنتونی دل جنیو از انستیتو گودارد 5شبیه‌سازی مختلف بر مبنای سطوح مختلف آب موجود در سیاره ونوس انجام دادند. این دانشمندان سناریوهایشان را به‌صورت مدل سه‌بعدی به اجرا درآوردند که تغییرات اتمسفری و افزایش تابش‌های رادیویی را با گذشت زمان اعمال می‌کرد.
براساس سناریوهای مطرح شده، زمانی که ونوس برای نخستین بار شکل گرفت به سرعت سرد و دی‌اکسیدکربن موجود در اتمسفر آن توسط سیلیکات پوسته‌اش جذب شد. این روند با روندی مشابه آنچه 3میلیارد سال پیش برای زمین اتفاق افتاد پیش رفت. چنین پروسه‌ای می‌توانست نوعی اتمسفر شبه‌زمینی حاوی نیتروژن و کربن دی اکسید و متان به‌وجود بیاورد.
با این حال براساس گفته‌های دانشمندان بین 715تا 700میلیون سال پیش طغیان ناگهانی دی‌اکسیدکربن در این سیاره اتفاق افتاد. بعد از خروج دی‌اکسید کربن از ماگمای مایع، این ماگما بعد از سرد شدن به‌صورت پوششی در آمد که از جذب مجدد گاز جلوگیری می‌کرد. چنین پدیده‌ای موجب به‌وجود آمدن اثر گلخانه‌ای شده و با وجود اتمسفر متراکم این سیاره، دمای آن را تا وضعیت حال حاضر افزایش داد.
بر این اساس نتایج به‌دست آمده از مدل‌‌های آنها نشان می‌دهد که احتمالا شرایط سکونت، روزگاری در ونوس فراهم بوده و این سیاره تفاوت زیادی با چیزی که امروزه از آن می‌بینیم داشته است.

سیاره همیشه مرموز
ونوس همیشه برای دانشمندان پر رمز و راز بوده است. سال گذشته مقاله‌ای از طرف محققان وابسته به ناسا، در مجله «Journal Astrobiology» منتشر شد که در آن صحبت‌های جنجال‌برانگیزی در مورد وجود حیات فرازمینی در سیاره زهره مطرح شد. 
در این مقاله ادعا شده بود که زندگی فرازمینی در این سیاره، در لایه بالایی اتمسفر غنی از اکسید سولفور زهره جا گرفته است؛ برای مطرح‌ شدن این ادعا کاوشگرهای مخصوصی که مناطق تیره‌رنگ موجود روی سطح سیاره را بررسی می‌کنند، مورداستفاده قرار گرفتند و این حقیقت که باکتری‌های سیاره ما نوعی خواص جذب نور دارند، در پژوهش ارائه‌شده نقشی کلیدی داشته است.
به بیان دیگر، متخصصان گفته‌اند که چنین نقاط تیره رنگی که توسط کاوشگرها دیده شده‌اند، ممکن است محلی برای تجمع باکتری‌های فرازمینی روی سیاره ونوس بوده و رفتاری مانند ارگانیسم‌های مشابه‌خود در دریاچه‌ها و برکه‌های زمینی نشان داده باشند.
این نخستین باری نیست که دانشمندان از احتمال بقای شکلی از زندگی روی ونوس صحبت می‌کنند.
 بیوفیزیک‌دانی به نام هارولد مورویتز به همراه ستاره‌‌شناسی به اسم کارل ساگان، نخستین کسانی بودند که در سال 1967در این رابطه شواهد و استدلال‌های جالبی ارائه دادند.

ونوس شبیه زمین
زمانی که ونوس برای نخستین بار شکل گرفت به‌سرعت سرد و دی‌اکسیدکربن موجود در اتمسفر آن توسط سیلیکات پوسته‌اش جذب شد. این روند با روندی مشابه آنچه 3میلیارد سال پیش برای زمین اتفاق افتاد پیش رفت