جابه جایی محل اسکان سیل‌زدگان

مریم عبدلی/ خبرنگار
یک کارشناس بهداشت محیط می‌گوید: شرایط پیش آمده در لرستان غیر قابل پیش‌بینی نبود. به ویژه در استان‌هایی مانند لرستان  پشه‌های سالک بومی منطقه هستند و علوم‌پزشکی به خوبی مطلع بوده است که با شروع گرما با چه مشکلاتی روبه‌رو خواهد بود.

محمدضیایی می‌افزاید:‌ در این شرایط طبیعی است که پس از سیل در صورتی که تخلیه گل و لای به طور کامل انجام نشود به دلیل وجود لاشه احشام و مانند آن و همین طور پایین آمدن ناگهانی امکانات بهداشتی با   شیوع بسیاری از بیماری‌های واگیر و همچنین کلونی‌های بزرگ حشره‌های آلاینده و موذی مواجه می‌شویم. در حال حاضر غیر از سم‌پاشی و دفع آفات تنها راه حل ممکن جابه‌جایی محل‌های اسکان است.

او ادامه می‌دهد: محل سکونت سیل‌زدگان حداقل در فاصله بیش از 2 کیلومتری آوارها قرار داشته باشد و حتی‌الامکان خانه‌هایی که در مجاورت خانه‌های ویران شده یا مانداب‌های بعد از سیل قرار دارند مجهز و سم‌پاشی شوند.

این کارشناس در بخش دیگری از سخنان خود تاکید می‌کند: سرعت در آواربرداری و تخلیه گل و لای و مانداب‌ها از محدوده زندگی شهرهای آسیب دیده و همچنین اقدام‌های پیشگیرانه پیش از شروع فصل گرم می‌توانست از این شرایط پیشگیری کند. حتما باید در مدیریت بحران در حوادث غیرمترقبه بعدی این موضوع سرفصل ویژه باشد.