کبوترهای درون چاه

سال‌های سال پیش که در تهران خبری از این حجم آلودگی هوا و صوت نبود و باغ‌های شهر با درخت‌های سرسبز و پرمیوه‌شان از پایتخت‌نشینان دلبری می‌کردند، شهر ما شهر پرنده‌های رنگارنگ و خوش‌آواز بود. چلچله، گنجشک، جغد، لک‌لک و طوطی در کنار شهروندان تهرانی ساکن پایتخت ایران بودند و هر روز با صدای خوش حال مردم را خوب می‌کردند. اما تهران یک پرنده بومی هم داشت که امروز هم در کوچه‌پسکوچه‌های پایتخت دیده می‌شود؛ کفتر چاهی یا کبوتر چاهی نام این پرنده تهرانی است که به گفته «نصرالله حدادی» تهران‌شناس از آنجا که در چاه‌ها زندگی می‌کردند به این نام شهرت داشتند. این کبوترهای آبی و خاکستری معمولاً در دیواره چاه‌ها و قنات‌ها و در شکاف سنگ‌ها لانه می‌ساختند و همین زندگی دور از انسان‌ها باعث شده بود تا شیطنت برخی از مردم به‌ویژه پسربچه‌ها برای گرفتن این پرنده‌ها گل کند. پرنده‌شناسان و پژوهشگران تهران قدیم نقل می‌کنند که برخی از مردم تهران برای گرفتن این پرنده‌ها شب‌ها بالای سر چاه‌ها آمده، کیسه‌ای بالای آن می‌گرفتند و بعد چند سنگ به داخل چاه می‌انداختند. کبوترهای هراسان هم در تاریکی شب به سمت دهنه چاه پرواز می‌کردند و مستقیم در دام صیادان می‌افتادند.