خداحافظی بازنشستگان با هیات‌های ورزشی مازندران

 پژواک اشرفی| ساری- روزنامه‌نگار:

صدای پای تغییرات بزرگ در بدنه مدیریت دولت، بسیار بلندتر از همیشه به گوش می‌رسد و دولت مصمم است با اجرای قانون منع به‌کارگیری بازنشستگان در مناصب و مسئولیت‌ها، فرصت خدمت و نمایش توانایی‌ها را برای جوانان مستعد و باانگیزه فراهم کند. از زمان قطعی شدن اجرای این قانون در کشور زمان زیادی نمی‌گذرد. اگر چه در این فرصت کوتاه، عده‌ای از مدیران داوطلبانه از منصب ریاست استعفا کردند و محترمانه رفتند، ولی هنوز مدیران زیادی نمی‌خواهند اجرای قطعی این قانون را بپذیرند و تلاش می‌کنند با توسل به قوانین و تبصره و ماده‌های مختلف، خود را از این قاعده مستثنا کنند. بدیهی است که دولت زیر بار این ترفندها نخواهد رفت و نخواهد گذاشت اجرای یک قانون، به دلایل شخصی ناقص و ابتر باقی بماند. 
یکی از بخش‌هایی که بیشتر مورد توجه قرار گرفته و این قانون در مورد آن مصداق فراوانی پیدا می‌کند، هیات‌های ورزشی هستند که اگر چه در ظاهر غیر دولتی هستند، اما شواهد فراوانی وجود دارد که وابستگی آنها به دولت را ثابت می‌کند و در نتیجه ضرورت اجرای این قانون در مورد شاغلان در هیات‌های ورزشی به شدت احساس می‌شود. 

برخی رؤسای هیات‌های مشمول این قانون نمی‌خواهند بپذیرند که راهی جز رفتن و واگذاری مسئولیت‌های خود ندارند و به همین دلیل هرگونه وابستگی خود به دولت را انکار می‌کنند. کسانی که با نحوه فعالیت هیات‌های ورزشی آشنایی اندکی داشته باشند می‌دانند که دلیل مهم وابستگی هیات‌ها به دولت، تخصیص مستمر بودجه از این دولت به این مجموعه‌هاست. پرداخت مداوم این بودجه‌ها، مدیران هیات‌های ورزشی را در شمار مدیران وابسته به دولت قرار می‌دهد و کنار رفتن آنان را قانونی می‌کند. 

چند روز قبل «علی‌اصغر یوسف‌نژاد» نماینده ساری و عضو هیات رئیسه مجلس گفته بود: «حتی اگر مدیر یک شرکت خصوصی از منابع دولتی بهره‌‌مند است، باید بازنشسته شود و جای خود را به مدیران جوان‌تر بدهد». با این تعریف شفاف، دیگر حرف و حدیثی باقی نمی‌ماند که جا برای پیرمردها در ورزش نیست. رؤسا باید آرام آرام وسایل خود را از دفتر هیات‌ها جمع کرده و میراث خود را به جوان‌تر‌ها بسپارند. این قانون، استثنایی میان یک رشته ورزشی پرطرفدار و کم‌طرفدار قائل نشده است و فوتبال و غیرفوتبال ندارد. هیات‌های ورزشی مازندران با اجرای کامل این قانون، نفسی تازه می‌کنند و با انرژی‌های جوان، به مسیر خود برای کسب موفقیت‌های بیشتر ادامه می‌دهند. نمی‌توان منکر قدرت و توانایی فراوان برخی رؤسای بازنشسته هیات‌های ورزشی مازندران شد. قانون اما، قانون است و نمی‌توان از کنار اجرای آن با هدف حفظ نظم در جامعه به سادگی گذشت.  بهتر است به قانون تن داده شود و به جای تلاش بیهوده برای پیدا کردن یک روزنه و چند روز بیشتر ماندن پشت صندلی رئیس هیات‌ها، عنان کار را به جوان‌ترها سپرد. در ورزش مازندران چهره‌های جوان کارآمدی وجود دارند که می‌توانند با لیاقت، کار ورزش و هیات‌های ورزشی را پس از پیرمردهای بازنشسته به دست بگیرند و نگذارند اداره هیات‌ها لنگ بماند. ورزش مازندران خوشبختانه به یک نفر و چند نفر وابستگی ندارد.