مثل زندانی کار کن

احـمد و کـیوان، کهنه‌کار مجسمه‌سازی‌اند و پی‌در‌پی، کارگران تازه‌کار مانند هرمز و رحیم را توصیه به دقت، صبر و نازک‌کاری می‌کنند تا حجم ساخته‌شده شبیه مدل واقعی خود شود و  المان به‌وجود آمده دارای معنا باشد. کهنه‌کار یا تازه‌کار، همگی‌شان هنر مجسمه‌سازی و پیکرتراشی را به‌صورت تجربی یاد گرفته‌اند و از استادان متعدد خود این جملات را حلقه به گوش دارند: «اگه می‌خوای از وردستی دربیای باید زندانی کار باشی...یعنی مثل یه زندانی، صبح تا شبت رو صرف ساخت کنی... دیدی زندانی‌هایی رو که چند سال رو هسته خرما یا یه تیکه سنگ عکس بچه‌شون رو کنده‌کاری می‌کنن؟» و «سردیس باید عین همون چیزی باشه که مدلش کردی... نکنه از یکی، یکی دیگه رو بسازی». گاهی که سفارش‌های چرب و چیل روزی‌شان شود، دست به ساخت مجسمه‌های هایپررئال هم می‌برند؛ موم، سیلیکون و کاشت تار به تار موهای طبیعی که با توجه به ابعاد و اندازه تا چند صد میلیون قیمت دارند.