ناسپاس

فارغ از هر نوع قضاوتی در مورد کیفیت و توانایی‌های فنی خوان کارلوس گاریدو، روشن است که او از نظر انسانی و اخلاقی، یک شخصیت محترم به شمار می‌آمد؛ کسی که در مراسم خاکسپاری هوادار فقید پرسپولیس حاضر شد، در اتفاقی استثنایی بعد از اخراجش در رختکن حضور یافت و با بازیکنان خداحافظی کرد و البته اگر ادعاهای باشگاه در مورد بخشیدن مطالباتش درست باشد، از یک رقم قابل توجه هم گذشت. با همه اینها، دردناک است که معدود بازیکنانی مثل آل‌کثیر و کنعانی‌زادگان حتی از انتشار یک پیام ساده خداحافظی با این مربی هم خودداری کردند. جالب اینجاست که هر دوی این دوستان نقش مهمی در برکناری گاریدو داشتند؛ عیسی با گل نزدن‌های شگفت‌آورش و کنعانی هم با اشتباهات عجیبی که در مسابقات اخیر مرتکب شد. کاش جناب کنعانی که به توپ پخش‌کن اصلی و پایه‌گذار گل‌های الشرطه، سپاهان و مس‌رفسنجان تبدیل شده بود، گاریدو را به بزرگی خودش ببخشد! نگرش پرهواداری در فوتبال وجود دارد مبنی بر اینکه حتی اشتباهات فردی بازیکنان هم ناشی از قصور و کاستی کادرفنی است. این دیدگاه غلط نیست، اما حتی با در نظر گرفتن آن هم نمی‌شود نمایش‌های اسفبار کنعانی‌زادگان در چند هفته اخیر را توجیه کرد. تمرینات غلط و تدابیر تاکتیکی و روحی نادرست که هیچ، حتی اگر گاریدو داخل غذای بازیکنانش سم می‌ریخت هم باز بعضی از این اشتباهات عجیب و دور از انتظار بودند. کنعانی‌زادگان در بازی با الشرطه عراق رسما به بازیکن حریف پاس گل داد و سرخپوشان عقب افتادند. پس از آن، او به شکلی عجیب و احساسی شروع کرد به شوت زدن از فواصل دور تا مثلا اشتباهش را جبران کند؛ آنچه تعویض این بازیکن را به دنبال آورد. او مقابل سپاهان هم در حالی که پرسپولیس 10‌نفره توانسته بود بازی با میزبان قدرتمندش را به تعادل بکشد، با یک دفع توپ اشتباه زمینه‌ساز گل برتری مهدی لیموچی شد. در دیدار برابر مس رفسنجان نیز روی 2 کرنر پشت سر همی که 2 گل به حریف پایین جدولی اهدا کرد، این کنعانی بود که اشتباه کرد و کمر تیم را شکست. در نهايت پس از همين اشتباهات، گاريدو از پرسپوليس رفت و با روي خوش از قرمز‌ها خداحافظي كرد اما بازيكن ملي‌پوش قرمزها تصميم گرفت بدترين رفتار ممكن را با او داشته باشد.