نكته بازی

واقعا جشن گرفتن نداشت
می‌دانیم که وضعیت استقلال در طول هفته‌های گذشته بحرانی بوده و این تیم در چنین شرایطی وارد دیدار با النصر عربستان شد. به همین نسبت، متوجهیم که باخت یک بر صفر مقابل یاران کریس رونالدو هم آنچنان فاجعه بزرگی نبود، اما انصافا آنقدرها هم نباید خوشحالی و رضایت‌خاطر به همراه می‌آورد! النصر همین هفته در لیگ برتر عربستان در خانه با نتیجه 2بر یک مقابل القادسیه شکست خورد تا در همین آغاز راه، فاصله‌اش با الهلال زیاد شود و به نوعی قید قهرمانی در لیگ را بزند. این تیم در 8بازی اخیرش 2بار شکست خورده و تنها موفق به ثبت 2کلین‌شیت شده که یکی از آنها در بازی با استقلال بوده است. اینکه ما حالا از سبک‌تر باختن به رقبای عربستانی خوشحال می‌شویم واقعا جای بحث دارد. حالا زور الهلال زیاد است، اما باختن به النصری که به قادسیه و التعاون می‌بازد هم جشن و سرور دارد؟

او را له نکنید!
اتفاق غیرمنتظره در ترکیب تراکتور برای بازی با گل‌گهر، حضور حسین پورحمیدی به جای علیرضا بیرانوند درون دروازه بود. این انتخاب از سوی دراگان اسکوچیچ می‌توانست دلایل موجهی داشته باشد؛ ازجمله خستگی و البته افت بیرانوند و نیز لزوم میدان دادن به گلر ذخیره در جام‌‌حذفی. با این حال پورحمیدی 2گل خورد و شریک حذف زودهنگام تیمش لقب گرفت. به این ترتیب سنگربانی که فصل گذشته بیشترین کلین‌شیت‌ها را در لیگ برتر داشت، از اواسط نیمه‌دوم ناچار شد شعارهای تند روی سکو را تحمل کند. همه اینها در حالی است که او آنقدرها هم مقصر به‌نظر نمی‌رسد. سر گل اول که توپ به پای بازیکن تراکتور خورد و به‌طور کامل تغییر مسیر داد، سر گل دوم هم ناهمواری زمین و برخورد توپ به آن درست جلوی صورت پورحمیدی، کار این دروازه‌بان را سخت کرد. کاش هواداران و منتقدان او را «له» نکنند. حالا مگر همین آقای بیرانوند این فصل در تبریز یا تیم ملی چه کرده؟

الان نظری ندارید؟
قرعه تراکتور در شروع جام‌حذفی آسان نبود. این تیم به یک رقیب لیگ برتری، آن هم تیم منسجم و سختکوش گل‌گهر برخورد کرد و با وجود آنکه کلا تیم برتر زمین بود، در نهایت شکست خورد. اینها را گفتیم که یادآوری کنیم فاجعه‌ای رخ نداده و کنار رفتن از جام‌حذفی، ولو در گام اول چیز عجیب و غریبی هم نیست. با این حال آنچه باعث می‌شود بعضا چنین شکستی از سوی منتقدان و مخاطبان بزرگ‌نمایی شود، سیر معکوسی است که در خود تبریز پیرامون برخی بردهای تراکتور وجود دارد. مثلا وقتی برخی مدیران شهری به بهانه پیروزی‌های پرگل تراکتور در سطح دوم فوتبال باشگاهی آسیا آن همه حماسه‌سرایی می‌کنند و حتی به پرسپولیس، استقلال و سپاهان انگ می‌زنند که آبروی فوتبال ایران را برده‌اند، طبیعی است که رقبا هم بعد از چنین باخت‌هایی مقابله‌به‌مثل می‌کنند. کاش در همه موارد اندازه نگه داریم که اندازه نکوست. انصافا نه پر گل بردن تیمی به نام روشن تاجیکستان آن همه پایکوبی دارد و نه باختن حداقلی به گل‌گهر فاجعه به شمار می‌آید.