چهارراه گلوبندک

اصالت یک آیین
آیین عزاداری به سبک کربلایی‌های مقیم تهران در چهارراه گلوبندک در عاشورا سوگواران حسینی را از نقاط دور و نزدیک تهران به‌سوی خود می‌کشد. در روز عاشورا و پس از اذان ظهر و اقامه نماز، دسته‌های عزاداری بازار در چهارراه گلوبندک دور هم جمع می‌شوند. صدای شیپور و نقاره که از حسینیه کربلایی‌ها بلند می‌شود همه مردم عزادار رهگذر از چهارراه گلوبندک به صف می‌شوند. پیش‌قراولان حسینیه کربلایی‌ها با پیراهن‌های سیاه بلند و حمایل‌های سبزرنگ با صدای طبل، نقاره، ‌سنج و شیپور از مقابل حسینیه به راه می‌افتند. این دسته‌ها با دسته‌های عزاداری نقاط دیگر شهر تفاوت دارند؛ برای مثال در این مراسم از طبل‌های پوستی و شیپور استفاده می‌شود که هم صدای گوش‌نواز‌تری را در مقایسه با طبل‌های وارداتی تولید می‌کنند و هم ظاهر سنتی عزاداری این قسمت از شهر را حفظ می‌کنند.

خیمه‌ها در آتش
در این روز گروهی از شبیه‌خوانان و تعزیه‌گردانان که عده‌ای لشکریان عمربن‌سعد و عده‌ای دیگر بازماندگان امام‌حسین(ع) هستند، در مجاورت خیمه بزرگی که در وسط چهارراه برپا شده، جمع می‌شوند. شبیه‌خوانان سپاه عمربن‌سعد، ابتدا به سمت خیمه بزرگ‌تر که برای امام‌حسین(ع) بوده می‌روند و آن را به آتش می‌کشند و مشعل به دست، به دور خیمه می‌گردند. سرانجام سپاهیان شام و عراق تمام خیمه‌ها را به آتش می‌کشند و مردم نیز با گریه و شیون، یا حسین(ع) می‌گویند. بعد از مراسم خیمه‌سوزان، نماز ظهر عاشورا با عظمت بسیار برگزار می‌شود.