خیلی از زوجین بعد از سال‌ها زندگی مشترک از رازهای تلخی سر برمی‌دارند و می‌گویند همسرشان را دوست ندارند و از سر ترحم با او ازدواج کرده‌اند. ازدواج از سر دلسوزی نه‌تنها ثواب ندارد، بلکه دردسرهای زیادی را برای فرد ایجاد می‌کند. دخترها و پسرهای دم‌بخت به‌خاطر داشته باشند هیچ وقت به قصد اصلاح و درمان یا هدایت با کسی ازدواج نکنند. ازدواج درمانگاه نیست که در آنجا کسی مداوا شود. پس به‌خاطر داشته باشید هنگام وصلت کردن خوب چشمتان را روی داشته‌ها و نداشته‌های همسرتان باز کنید و با آگاهی کامل جلو بروید؛ مثلا آیا با کم‌سوادی او می‌توانید کنار بیایید؟ آیا بی‌پولی او را می‌توانید تحمل کنید؟ اگر دخترخانمی در خانواده‌ای فقیر بزرگ شده بعدها به او سرکوفت نمی‌زنید؟ اگر به نتیجه درستی رسیدید برای وصلت پا جلو بگذارید. نکته دیگر اینکه بعضی از دخترخانم‌ها یا آقاپسرها برای طمع به شرایط مالی خانواده همسر خود، ازدواج می‌کنند با این نیت که به دخترهای فامیل پز بدهند یا از آنها انتقام بگیرند که همه این موارد باعث شکست بزرگی در زندگی آینده‌شان می‌شود.
از روی ترحم ازدواج نکنید
در همینه زمینه :
