نویسندگان و شاعران در این کافههای طهرون دور هم جمع میشدند
قهوه با طعم داستان
نیلوفر ذوالفقاری
اوایل قرن گذشته بود که تختهای قهوهخانه کمکم جایشان را به میز و صندلیهای چوبی کافهها دادند و چهره پاتوقها رنگ و بویی تازه گرفت. مدرنیته آهسته آهسته قدم به پایتخت میگذاشت و ساخت کافهها، جلوهای از این تغییر اجتماعی بود.بسیاری از این کافهها، شهرت و محبوبیت خود را از نویسندگان، شاعران و بزرگانی گرفتند که هر عصر پشت میز کافه مینشستند، با شور و هیجان بحثهای ادبی راه میانداختند، شعر و داستان میخواندند و جریان ادبی آن روزها را در فاصله نوشیدن یک فنجان چای یا قهوه شکل میدادند. بعضی از این کافهها مثل کافه نادری هنوز پابرجا هستند و از برخی، تنها خاطرات نوستالژیک به جا مانده است.
در همینه زمینه :