ورود به مسائل در قالب دولت محلی

احمد صادقی*

 شهرداری درگذشته نهاد خدماتی بود و یک وظیفه اصلی و ذاتی داشت که آن هم نگهداشت شهر بود. امروز نیازهای شهر و شهروندان، دستخوش تغییرات شده و شهرداری هم دیگر نهاد خدماتی صرف نیست و به نهاد اجتماعی خدماتی تبدیل شده است؛ بنابراین رویکرد جدیدی در پیش گرفته و به موضوعات مختلفی که با امور شهری ارتباط دارند، ورود کرده و می‌کند. کسی در این مقوله نمی‌تواند به شهرداری خرده بگیرد چرا که این ورود از باب دخالت نیست و شهرداری هیچ‌گاه در امور تخصصی، دخل و تصرفی نداشته است؛ به‌عنوان ‌مثال در زمان کرونا شهرداری ورود کرده و فقط زیرساخت‌ها را در اختیار وزارت بهداشت قرار داده بود. در حوزه‌های مختلف هم شهرداری طبق آنچه به‌عنوان مسئولیت اجتماعی تعریف شده، ورود کرده؛ چون این نهاد با زندگی مردم سروکار دارد و مدیریت و دولت محلی محسوب می‌شود و نمی‌تواند از کنار مسائلی که شهر و شهروندان با آن درگیر هستند، بی‌تفاوت عبور کند.
 مورد دیگر، حوزه کودکان کار، خیابان و سایر معضلات اجتماعی است که شهرداری نه از باب تخصصی بلکه از بعد ایجاد زیرساخت و فراهم‌کردن برخی امکانات چون گرمخانه، پویاشهر و ... به این مسائل ورود و به‌نوعی کم‌کاری سایر نهادها را جبران کرده است. در اینجا لازم است بار دیگر تأکید شود در موضوعاتی که متولی خاصی داشته شهرداری تهران هیچ‌گاه دخالتی نداشته مگر در قالب همکاری و مشارکت که قطعا این کار لازم و ضروری بوده و نتایج مثبتی هم در پی داشته است. در مواردی هم که همسو با سایر نهادها در یک موضوع وظیفه‌ای داشته فراتر از مسئولیت‌هایش عمل کرده است؛ نمونه بارز آن معضل آلودگی هواست شهرداری که تنها یکی از مجموعه‌های متولی محسوب می‌شود، اما شاید بیش از سایر سازمان‌ها تلاش کرده و به‌دلیل نبود مدیریت یکپارچه نتایج مطلوب حاصل نشده است.
 پس اگر در مسائل شهری بتوان مدیریت واحد را پیاده‌سازی و عملیاتی کرد اتفاقات خوبی رقم می‌خورد و شهرداری تهران با توجه ‌به تجاربی که در حوزه خدمت‌رسانی دارد حتما می‌تواند مدیریت مطلوبی داشته باشد.