زیست بوم
نابودی تنوع زیستی و مهاجرت جمعی با تعلل در آبرسانی به تالاب‌ها
سال1971 ایران میزبان نشستی بود که در آن معاهده‌ای بین‌المللی برای حفاظت از تالاب‌های جهان به امضا رسید و جهان را ملزم به حفاظت و نگهداری تالاب‌ها کرد. این معاهده به کنوانسیون رامسر شهرت یافت. حالا اما وضعیت تالاب‌های ایران به‌دلیل نرسیدن آب کافی وخیم گزارش شده و برخی از مهم‌ترین تالاب‌های ایران به‌دلیل نرسیدن حقابه، به بیابان لم یزرع، کانون برافروختن ریزگردها و از بین رفتن تنوع زیستی جانوری و گیاهی تبدیل شده و خشکیدگی سرزمین را تشدید کرده است. نرسیدن حقابه کافی به تالاب‌ها سالیان متمادی است که تبدیل به اختلاف بین وزارت نیرو و سازمان حفاظت محیط‌زیست شده است اما هربار به بهانه اولویت دادن به تامین آب شرب و آب کشاورزی، حقابه تالاب‌ها فراموش می‌شود و هربار سازمان حفاظت محیط‌زیست به وزارت نیرو اعتراض می‌کند و وزارت نیرو هم در پاسخ تامین آب شرب و کشاورزی را در اولویت می‌داند. این داستان بیش از 2دهه است که ادامه دارد و هربار تالاب دیگری می‌خشکد و تالاب‌های مهم از دست می‌رود. نتیجه این خشکیدگی البته به مهاجرت جمعی ساکنان در همسایگی تالاب‌های مهم و بزرگ کشور نیز نظیر آنچه در سیستان و بلوچستان رخ داده است، منجر شده است. اما اختلاف در تامین حقابه تالاب‌ها هنوز پس از سالیان متمادی، بین وزارت نیرو و سازمان حفاظت محیط‌زیست برقرار است. نتیجه این ناتوانی در تصمیم‌گیری برای نخشکیدن تالاب‌ها از بین رفتن تنوع زیستی در بسیاری از مناطق کشور، مهاجرت گونه‌های جانوری و حتی مرگ آنها به‌دلیل خشکیدگی تالاب‌ها و جابه‌جایی جمعیتی ناشی از خشکیدگی تالاب‌ها شده است.
