دانش
شناسایی باکتری ناشناخته‌ای که باعث التهاب مفاصل می‌شود
آرتریت روماتوئید در سطح جهانی از هر 100نفر یک نفر را مبتلا می‌کند. این بیماری باعث التهاب، درد و تورم مفاصل، اغلب در دست‌ها و مچ‌ها می‌شود و می‌تواند منجر به از دست دادن عملکرد مفصل و همچنین درد مزمن و بدشکلی و آسیب مفصل شود. به گزارش اینترستینگ اینجینیرینگ، اینکه چرا این وضعیت رخ می‌دهد هنوز ناشناخته است، اما در مطالعه‌‌ای که اخیرا منتشر شد، سرنخ مهمی از عامل بالقوه این بیماری پیدا شده است: باکتری‌های موجود در روده.
آرتریت روماتوئید چیست؟
آرتریت روماتوئید یک بیماری خودایمنی است؛ یعنی زمانی ایجاد می‌شود که سیستم ایمنی بدن شروع به حمله به خود کند. پروتئین‌هایی به نام آنتی‌بادی که معمولا به مبارزه با ویروس‌ها و باکتری‌ها کمک میکنند، شروع به حمله به مفاصل میکنند. منشا آنتی‌بادی‌هایی که باعث آرتریت روماتوئید میشوند، سال‌هاست مورد مطالعه دانشمندان است. برخی تحقیقات نشان داده‌اند که این آنتیبادیها می‌توانند در مکانهایی مانند دهان، ریه‌ها و روده‌ها بیش از 10سال قبل از ظهور علائم، شروع به شکل‌گیری کنند، اما تا به حال، مشخص نبود چرا محققان این آنتیبادیها را در این مناطق خاص پیدا کردند.
شناسایی باکتری‌های عامل بیماری
دانشمندان می‌خواستند بدانند باکتری‌های موجود در میکروارگانیسم‌هایی که در روده زندگی میکنند، ممکن است پاسخ ایمنی را فعال کنند و منجر به آرتریت روماتوئید شوند یا خیر. از آنجایی که میکروب‌‌ها معمولا در همان مکانهایی زندگی میکنند که آنتیبادیها باعث آرتریت روماتوئید میشوند، آنها فرض کردند که این باکتری‌ها می‌توانند باعث تولید این آنتیبادیها شوند. اگرچه این آنتیبادیها باید به باکتری‌ها حمله کنند، اما آرتریت روماتوئید زمانی ایجاد می‌شود که باکتری‌ها از روده‌ها به مفاصل می‌آیند. میگان کریسول، دکتر ایمونولوژی در دانشگاه کلرادو آنشوتز به‌عنوان نویسنده این مطالعه گفت: ما به‌دنبال شناسایی باکتری‌های روده‌ای بودیم که توسط این آنتیبادیها مورد هدف قرار می‌گیرند. برای این کار، باکتری‌های موجود در مدفوع افراد در معرض خطر ابتلا به آرتریت روماتوئید را در معرض این آنتیبادیها قرار دادیم و فقط گونه‌های باکتریایی را که واکنش نشان داده و به آنتیبادیها متصل شدند، جدا کردیم.
کریسول گفت: متوجه شدیم که یک گونه باکتری ناشناخته در روده حدود 20درصد از افرادی که یا مبتلا به آرتریت روماتوئید بودند یا آنتی‌بادی‌هایی تولید می‌‌کردند که باعث بیماری می‌شد، وجود داشت. این باکتری که نام آن را Subdoligranulum didolesgii گذاشتیم قبلا در مدفوع افراد سالم شناسایی نشده بود و هم‌اکنون مشخص نیست که این باکتری در جمعیت عمومی چقدر شیوع دارد.
کریسول و همکارانش در طول این مطالعه ارزشمند متوجه شدند که این باکتری‌ها می‌توانند سلول‌های ایمنی تخصصی به نام سلول‌های T را در افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید فعال کنند. سلول‌های T باعث ایجاد پاسخهای التهابی در بدن میشوند و با ایجاد بیماری‌های خودایمنی مختلف مرتبط هستند. این یافته‌ها نشان می‌دهد که این باکتری‌های روده ممکن است سیستم ایمنی افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید را فعال کنند، اما به جای حمله به باکتری‌ها، سیستم ایمنی آنها به مفاصل حمله می‌کند.
در حالی که بسیاری از پاسخهای ایمنی در روده‌ها اتفاق می‌افتند، باکتری‌های این عضو معمولا خودکفاست و به سایر قسمت‌های بدن گسترش نمی‌یابند. کریسول گفت: با این حال، ما معتقدیم که یک پاسخ ایمنی روده‌ای قوی در برابر Subdoligranulum didolesgii می‌تواند به آنتیبادیها اجازه دهد دیوار روده را دور بزند و در مفاصل گسترش یابند. برای تأیید فرضیه خود، به موشها دوز خوراکی Subdoligranulum didolesgii دادند و واکنش آنها را زیرنظر گرفتند. در عرض 14روز، موشها شروع به تورم مفاصل و تولید آنتی‌بادی‌هایی کردند که به مفاصل آنها حمله می‌کرد.
آینده درمان آرتریت روماتوئید
کریسول درباره درمان این بیماری با شناخت منشا آن گفت: امیدواریم که این تحقیق بتواند منشأ آرتریت روماتوئید را روشن کند. هدف بعدی ما کشف شیوع این باکتری در جمعیت عمومی است. همچنین در تلاشیم بدانیم آیا وجود این باکتری‌ها در روده ممکن است منجر به ایجاد آرتریت روماتوئید در افراد شود یا خیر. توجه به این نکته مهم است که آنتی‌بیوتیک‌ها بعید است درمان مفیدی برای میکروبیوم‌های بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید باشند. اگرچه Subdoligranulum didolesgii ممکن است منجر به پاسخ خود ایمنی در برخی از افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید ایجاد کند، آنتی‌بیوتیک‌ها باکتری‌های مفید و مضر روده را از بین می‌برند. علاوه بر این، حذف باکتری لزوماً از حمله سیستم ایمنی به مفاصل پس از شروع آن جلوگیری نمی‌کند. با وجود این، ما معتقدیم که این باکتری‌ها می‌توانند به‌عنوان ابزاری برای توسعه درمان‌‌های آرتریت روماتوئید و راهی برای جلوگیری از وقوع این بیماری در مراحله اولیه مورد استفاده قرار گیرند.
