نمایشنامه آرتور

آرتور میلر، نمایشنامه‌نویسی از نسل غول‌های بزرگ تئاتر معاصر جهان و در ردیف کسانی چون تنسی ویلیامز، برشت، بکت، یونسکو، آرابال و چخوف است   «مرگ فروشنده» او از نخستین تراژدی‌های مدرن جهان است که 3جایزه اصلی نمایشنامه‌نویسی یعنی پولیتزر، تونی و جایزه حلقه منتقدان نمایشنامه‌نویسی نیویورک را از آن خود کرد. میلر یک‌بار برنده مدال طلای آکادمی هنر و ادبیات آمریکا و دو بار برنده جایزه منتقدان نیویورک شد، از دانشگاه‌های آکسفورد و هاروارد دکتری افتخاری گرفت و در سال ۱۹۶۵ به ریاست انجمن جهانی پن (انجمن جهانی حمایت از حقوق شعرا، مقاله‌نویسان و رمان‌نویسان جهان) انتخاب شد. پدرش مهاجری از لهستان، مردی بی‌سواد اما بسیار مستعد در امور تجاری و کسب‌وکار بود و یک شرکت تولید لباس زنانه با 400فروشنده در سراسر کشور را اداره می‌کرد. پس از چندی پدرش دست به یک سرمایه‌گذاری سنگین زد و در دوره رکورد اقتصادی تقریبا همه‌‌چیزش را از دست داد. خانواده مجبور به نقل مکان شد و میلر نوجوان مجبور بود پیش از رفتن به مدرسه و از صبح ساعت 4به تحویل دادن نان بپردازد تا بتواند به خانواده‌اش کمک کند. او که از ابتدا بیش از تحصیل به ورزش علاقه‌مند بود، به دانشگاه میشیگان رفت و در آنجا بود که به نوشتن نمایشنامه پرداخت. «مردی که بخت یارش بود» نخستین نمایشنامه میلر بود که در برادوی روی صحنه رفت. 3 سال بعد میلر نمایشنامه«تمام پسران من» را خلق کرد که جایزه انجمن منتقدان ادبیات نمایشی نیویورک و جایزه تونی را از آن او کرد. میلر در سال ۱۹۵۶ با مریلین مونرو ازدواج کرد اما این ازدواج 5 سال بیشتر دوام نیاورد. پس از مرگ مونرو، میلر تا ۹ سال از صحنه به دور بود تا اینکه با نمایشنامه«پس از سقوط» به عالم هنر بازگشت که به نوعی روایت زندگی شخصی اوست. میلر در سال ۲۰۰۲ نشان افتخار ادبی اسپانیا را دریافت کرد و در دهم فوریه ۲۰۰۵ در خانه‌اش در راکسبری درگذشت؛ اما به قول خودش: «وقتی نوشتی، دیگر نمی‌میری.»