تقویم/ سالروز/تولد گابو

در اینکه گابریل گارسیا مارکز ملقب به گابو، متولد ۶ مارس ۱۹۲۷ (15اسفند 1305)، مشهورترین و بزرگ‌ترین نویسنده آمریکای لاتین محسوب می‌شود، هیچ شکی نیست. نگارش رمان‌های جاودانه‌ای چون «صد سال تنهایی»، «عشق سال‌های وبا» و دریافت جایزه نوبل ادبیات در سال 1982گواه این مدعا هستند. از سوی دیگر، مارکز در بیشتر قالب‌های ادبی مانند داستان بلند، داستان کوتاه و رمان دست به تجربه زده و نمونه‌های موفقی را هم عرضه کرده است.
مارکز یکی از نویسندگان پیشگام سبک ادبی رئالیسم بود اما منتقدانش، تخیل پردازی‌های او را که در داستان هایش به «واقعگرایی جادویی» مشهور شده نقد می‌کردند و او با پذیرش این انتقاد گفته بود: «بله، دانش من درباره ادبیات کلمبیایی اندک است و شاید به همین دلیل است که بیش از هر چیز درباره تجربه‌های شخصی‌ام می‌نویسم. منابع من در روایت‌ها، فاکنر، همینگوی و سایر نویسندگان خارجی هستند و نه نویسندگان همزبان و هم سرزمینم.» مارکز از تأثیر همینگوی و فاکنر بر داستان هایش گفته اما معتقد بود آنچه چشمانش را باز کرده، موسیقی بوده، موسیقی و به‌ویژه آهنگ‌های روایی سرزمین خودش: « وقتی آهنگ‌های والناتو رواج یافتند و وارد بازار تجاری موسیقی شدند، شکل آهنگ‌ها که یک داستان را روایت می‌کرد و همچنین ریتم و احساس حاضر در آن آهنگ‌ها مجذوبم می‌کرد. آن آهنگ‌ها شبیه آهنگ‌هایی بودند که مادربزرگم سال‌های سال زمزمه می‌کرد.» او همچنین درباره ویژگی واقعگرایی جادویی داستان هایش گفته:«این سبک، همان شیوه‌ای است که مادربزرگم قصه می‌گفت؛ وحشی‌ترین حوادث را به طبیعی‌ترین و ساده‌ترین زبان روایت می‌کرد.»
مارکز در سال‌های پایانی عمر بیمار بود و سرانجام در ۱۷ آوریل ۲۰۱۴ در سن ۸۷ سالگی، در خانه‌اش در مکزیکو سیتی درگذشت.‌