پشت‌خط زن /حذف تیم محبوب

جمشید حمیدی | کارشناس والیبال

تیم شهرداری ارومیه با 2شکست سنگین مقابل پیکان تهران از لیگ برتر خارج شد تا حسرت مردم والیبالیست و والیبال‌دوست ساحل دریاچه شور(چی‌چست) برای رسیدن به کاپ قهرمانی ۳۰ساله شود. محمدرضا تندروان، سرمربی تیم شهرداری سال پیش تیم فولاد ایرانیان سیرجان را به قهرمانی رسانده بود و تیم را تقریبا با همان ترکیب و آرایش به ارومیه برد و با چند بازیکن پا به سن گذاشته و اشباع‌شده اعتبار خود را زیر سؤال برد؛ بازیکنانی که دیگر باید چهارگوشه زمین را ببوسند و از ورزش قهرمانی کنار بروند. حالا با این ناکامی عجیب، مدیرعامل جوان باشگاه شهرداری ارومیه که از جان آدمیزاد گرفته تا شیر‌مرغ را برای بازیکنان فراهم کرده بود، باید دنبال چاره‌ای دیگر باشد.

برخورد زودهنگام 2مدعی
پیکان که از دور نخست حذفی لیگ عبور کرده، روز سه‌شنبه باید با سپاهان، یکی از مدعیان اصلی قهرمانی لیگ ۳۵ روبه‌رو شود. دیدار آنها فینال زود‌هنگام و محل نبرد تجربه‌داران والیبال ایران است. پاسورهای دوران‌دیده‌ و سرعتی‌زن‌هایی که از مرز تیم ملی گذشته‌اند و نشان داده‌اند دود از کنده بر‌می‌خیزد، جدال جذابی خواهند داشت. برای این پیکار بزرگ، بازیکنان، مربیان و آنالیزورها از یک‌سو و گزینش داوران و ناظران از سوی دیگر می‌تواند شرایط ایده‌آلی را برای فینال واقعی لیگ برتر فراهم کند. امید داریم که ویدئو‌چک هم چک لازمه را به معترضان همیشگی که دوست دارند در تمام امور مداخله‌کنند  بزند و‌گزکی به‌دست هیچ‌کس ندهد!

نگران یک قطر پاس جوان
لیگ باید سازنده و صیقل‌دهنده بازیکنان برای حضور در تیم ملی باشد اما این فصل در لیگی فرسایشی و پرشتاب بازیکنی که از کوره رقابت‌ها گداخته شده باشد، ندیده‌ایم که هیچ، فوق ستاره‌ای چون صابر کاظمی را نیز از دست داده‌ایم. او آسیب فیزیکی ندیده ولی به واسطه فشار بیش از حد روانی حتی دورخیز برای زدن آبشار را هم از یاد برده و از نظر قدرت انفجاری دچار نوعی خلأ شده است. مربیان گرانقدر ما خودشان را متخصص بدنسازی، روانشناسی، علم تمرین و... می‌دانند اما یکی از استادان روانشناسی ایران که در انگلستان زندگی می‌کند، می‌گوید لیگ ایران را می‌بیند و می‌بیند که استرس وجود بازیکنان را در‌برگرفته است. چرا هیچ‌کس کاری نمی‌کند؟