دروغ‌پردازی رادیکال‌ها

  پس ‌از آنکه حزب اتحاد سکان هدایتش را به آذر منصوری سپرد، علی شکوری‌راد که پیش‌ازاین بیماری خود را بهانه خروج از حزب خوانده بود در اتفاقی عجیب سخنگوی جبهه اصلاحات شد. او یک ساعت پس از انتخاب با دروغ‌پردازی، مرگ طبیعی یک زندانی سابق سیاسی را به‌نظام نسبت داد. اصلاح‌طلبان رادیکال پیش‌از این سابقه‌ای بس شگرف در پرونده کشته‌سازی‌ چون ماجرای ترانه موسوی و سعیده پورآقایی دارند. اخیراً نعمت احمدی، وکیل دادگستری که روزگاری نه چندان دور در قالب پرونده‌های قضایی اصلاح‌طلبان وکیل آنها بود و اکنون منتقد رفتار آنهاست، شایعه مرگ زندانیان سیاسی را دروغی بزرگ از جانب شیخ فتنه‌گران (کروبی) خوانده است.
 با افول اجتماعی چپ‌های ستادی پس از انتخابات، صدای پای چپ‌های رادیکال به‌وضوح قابل‌شنیدن است. هدف آنها ایجاد دوقطبی در جامعه و سوارشدن روی موج‌های اجتماعی است. به صحنه آوردن این دست افراد آلوده در اعتراض‌های صنفی معلمان و کارگران، نشانه‌ای مهم از این ماجراست. البته افراد شاخص حزب اتحاد آن‌قدر محبوبیت و مرجعیت ندارند که بتوانند لیدری این دست اعتراضات کور را در دست بگیرند؛ آنها می‌خواهند بازیگری در عرض برای افزایش عمق حوادث باشند.
 در وضعیتی که چپ رادیکال در حال یارگیری است، چپ‌های سنتی و نیز مدعیان تابلوی خط امام (ره) وظیفه‌ای سنگین بر دوش دارند. آنها باید بین خود و رادیکال‌های عرفی تکلیف را روشن کنند. حسین مرعشی، دبیر کل جدید حزب کارگزاران اعتراف کرده است که اشتباه تاریخی اصلاح‌طلبان آن بود که از رهبری فاصله گرفته‌اند! سخنان دبیرکل طیف لیبرال (محافظه‌کار) در جبهه اصلاحات، پیامی روشن در خود دارد. اصلاح‌طلبان استخوان خردکرده خوب می‌دانند اگر امروز جلوی رادیکالیسم چپ را نگیرند، آوار اقدامات آنها روی سر همه اصلاح‌طلبان خراب می‌شود و افراد بوالهوسی چون حجاریان، این بار با بلدوزر از ته‌مانده اعتبار چپ رد خواهند شد.
 واقعیت آن است که در یک‌زمان معین نمی‌توان هم در اردوگاه پرهیاهوی تندروهای بدخو پناه گرفت و سمت سخنگویی به آنها داد و هم تابلوی بازگشت به ارزش‌های امام(ره) و نظام را برداشت. بازگشت به عقب مقدماتی دارد که حسین مرعشی و سایر اصلاح‌طلبان باید آن را اجرا کنند؛ این مسئولیت حتی به دوش برخی چون آقای موسوی‌خوئینی هم سنگینی می‌کند. این روزها مردم از خود می‌پرسند؛ چرا مردی که قبل از انتخابات نامه‌های دلواپسانه می‌نوشت، حالا دوباره به غار تنهایی خود بازگشته است. او بخشی از پروژه چپ افراطی بود یا آنکه سودای دیگری را در رهبری چپ‌ها در سر داشت!