حلقه اتصال ادبیات افغانستان و ایران

درگذشت محمدسرور رجایی، سبب واکنش‌های سوگمندانه بسیاری در میان دوستداران ادبیات افغانستان و هموطنان افغانستانی مقیم ایران شد. سرور رجایی در سال‌های اخیر به تنهایی یکی از اصلی‌ترین کانون‌های فعالیت‌های ادبی و هنری افغانستان در ایران و حلقه اتصال بسیاری از هنرمندانی بود که می‌خواستند در افغانستان فعالیتی انجام دهند.
به گزارش همشهری،‌سرور رجایی در سال۱۳۷۳ به ایران مهاجرت کرد و خیلی زود در میان شاعران و نویسندگان افغانستانی مقیم ایران جا گرفت. او در سال‌های آغازین دهه90، پس از سیدضیاء قاسمی و محمدحسین محمدی، مدیریت خانه ادبیات افغانستان را به‌عهده گرفت و در سال‌های بعد نیز شعبه تهران خانه ادبیات افغانستان را مدیریت می‌کرد و شاعران، نویسندگان و هنرمندان بسیاری را به جامعه ادبی ایران معرفی کرد. مدیریت «دفتر شعر و داستان افغانستان» در حوزه هنری از دیگر مسئولیت‌های رجایی بود. در سال‌های رونق فعالیت‌های شاعران و نویسندگان افغانستان در ایران چند دوره‌ای دبیری جشنواره قند پارسی را به‌عهده داشت.
سردبیری مجله باغ(ویژه کودکان و نوجوانان) از دیگر مسئولیت‌های رجایی بود.با این همه، رجایی را نمی‌توان در آثاری که منتشر کرده یا مسئولیت‌هایی که عهده‌دار بوده خلاصه کرد. رد پای او در بسیاری از اتفاق‌های هنری و ادبی هموطنان افغانستان در ایران به چشم می‌خورد.
«از دشت لیلی تا جزیره مجنون»، «در آغوش قلب‌ها»، «ماموریت خدا» ازجمله کتاب‌هایی است که به کوشش او فراهم آمده. رجایی سال‌های زیادی از زندگی حرفه‌ای خود را صرف گردآوری خاطرات شهدای افغانستانی در جنگ تحمیلی عراق علیه ایران کرد. محمدسرور رجایی بامداد پنجشنبه پس از یک هفته درگیری با ویروس کرونا در ۵۲سالگی درگذشت. بعید است کسی بتواند جای خالی او را در میان شاعران و نویسندگان افغانستانی مقیم ایران پرکند.