سیل تهران را بلعید

  گروه تهران     
«فاجعه عمومی؛ سیل در تهران هزاران نفر را بی‌خانمان کرد... طبق آمارهای اولیه، ده‌ها نفر کشته شدند و میزان تلفات هر ساعت بالا می‌رود.»  تصویری از خیابان‌های آب‌گرفته تهران، خانه‌هایی که خراب شده بود و پیرزنی که با چشمان گریان و مستاصل به دوربین خیره شده است. اینها خبرهای اول روزنامه اطلاعات، دوم اردیبهشت1341 است؛ مطالبی که خبر از فاجعه‌ای می‌دهد که ظرف چند ساعت تهران را از شمال تا جنوب درگیر خود کرد و جان بسیاری را گرفت. باران از بعداز ظهر جمعه اول اردیبهشت شروع شد. بارش شبیه همه بارش‌های بهاری بود اما کم‌کم شدت باران نگران‌کننده شد. به نوشته روزنامه‌های آن زمان، تهرانی‌ها، بارانی را دیدند که باید در طول6 سال می‌دیدند و آنطور که روزنامه‌ها نوشتند، نمی‌دانستند که این بارش الهی اول فاجعه‌ای است که دامن مردم جنوب شهر را می‌گیرد. ساعت 8شب آب از شمال تهران به سمت جنوب روانه شد؛ از ولنجک، کاشانک و اوین. سیل خیابان به خیابان خانه‌ها را با خود برد و به سمت پشت هتل هیلتون رفت و وارد خیابان ولیعصر (پهلوی سابق) شد. سیل در راه خودش گودالی به عمق 20 و قطر 10متر در محدوده پارک ساعی ایجاد کرد و باعث افتادن درخت‌ها و قطع‌شدن برق شد و چند شاخه به شرق و غرب رفت. اما اصل فاجعه در جنوب تهران بود. نهر فیروز‌آباد که سرچشمه‌اش در کوه‌های فرحزاد بود پس از گذر از جی و مهرآباد و بریانک و سلیمانیه به سمت امامزاده حسن و جوادیه و نازی‌آباد رفت و ری و فیروزآباد را در خود فروبرد. جنوب تهران، خانه‌های کوچک مردم آنجا، تاب ایستادن در برابر سیل را نداشتند و یکی یکی فرو ریختند. خزانه و جی و امامزاده حسن به زیرآب رفتند و مردم خانه و زندگیشان را از دست دادند. روستای عظیم‌آباد کامل زیر آب رفت و 30 خانه خراب شد. روز بعد از سیل، مردم جوادیه و جی در خیابان آواره بودند. حدود 300 دانشجو و ارتش وارد شدند و شروع به پل‌سازی و کمک به سیل‌زدگان کردند.