رفیق کودکی

علی‌اکبر شیروانی 

 با انتشار جلد اول مجموعه کتاب «قصه‌های خوب برای بچه‌های خوب» حرکتی نو در ادبیات کودک پایه گذاشته شد و مهدی آذریزدی آغازگر این راه بود. زمانه‌ زمانه‌ای بود که کار کشف، تصحیح و معرفی آثار کهن رونق داشت و مدت‌ها بود غول‌های ادبیات، گنج‌های نهان زبان فارسی را اشاعه می‌دادند. آذریزدی که دغدغه کودک و نوجوان داشت و فهمیده بود با تغییر فضای فرهنگی- اجتماعی، توقع مکتب‌خانه‌ای از نسل جدید بیجاست و راه تازه‌ای باید ساخت، با قصه‌های خوب برای بچه‌های خوب جاده را هموار کرد. تأثیر آذریزدی بر زبان و ادبیات گرچه به اندازه مبدعان و نخبگان زبان نبود، اهمیت دگرگونه‌ای داشت؛ ایجاد الفت میان کودکی و ادبیات. تأثیر کار آذریزدی را در نسل و نسل‌های بعد از او باید جست که گلستان و بوستان، کلیله و دمنه، مرزبان‌نامه، سندبادنامه و قابوس‌نامه، مثنوی و قصص قرآن را مرجع زبانی خود قرار دادند. 
«بعد از چند روز خرچنگ به ماهیخوار گفت: من می‌خواهم دریاچه جدید را تماشا کنم و خبر خوشحالی و سلامتی ماهی‌ها را برای دوستان بیاورم، خوب است امروز مرا ببری. ماهیخوار وقتی این حرف را شنید با خود گفت: حالا که این خرچنگ از سلامتی ماهی‌ها دلواپس شده ممکن است ماهی‌ها را هم به شک و تردید بیندازد، پس بهتر است این را هم دنبال دوستانش بفرستم تا از شر این دشمن وسواس هم راحت شوم. این بود که دیگر نگذاشت خرچنگ در آب برود و پیشنهاد کرد که: چه از این بهتر، یاالله، همین الان بیا بر پشت من سوار شو تا در یک ساعت برویم و برگردیم، هم دریاچه را تماشا می‌کنی، هم ماهی‌ها را می‌بینی و هم پروازی در هوا می‌کنیم و هم فال است و هم تماشا. فوری خرچنگ را بر پشت خود سوار کرد و پروازکنان راه بیابان را پیش گرفت».