تاب‌آوری
جامعه تاب‌آور
علی فیروزآبادی/ روانپزشک
در مطالعات مرتبط با تاب‌آوری روی افراد تأکید بیشتری شده است؛ درحالی‌که بسیاری از فشارهای روانی به شکل جمعی تجربه می‌شوند و برای جمع زیادی از مردم پریشانی، درد و حرمان به ارمغان می‌آورند. سخت‌جانی افراد در چنین موقعیت‌هایی به آمادگی جامعه برای مقابله و پاسخ مناسب به موارد استرس‌زا مرتبط است. وقتی درد مشترک وجود دارد راه‌حل‌ها نیز باید به شکل جمعی طراحی و اجرا شوند. به‌طور کلی می‌توان به 4دسته از منابعی که به تاب‌آوری اجتماعی کمک می‌کنند، اشاره کرد:
رشد اقتصادی: جوامع فقیر نه‌تنها در معرض تلفات و آسیب‌های بیشتری هستند، بلکه در بسیج حمایت‌ها در وضعیت استرس‌زا نیز دچار اختلال می‌شوند. قابلیت توزیع کمک‌ها پس از سانحه و رساندن‌شان به کسانی که بیشترین نیاز را دارند، نقشی بسزا در تاب‌آوری جامعه دارد.
سرمایه اجتماعی: به معنی شبکه فعالی است که نهادهای مختلف اجتماعی را به هم مربوط می‌کند. چنین شبکه‌‌ای این پیام را به فرد مخابره می‌کند که در رویارویی با سانحه تنها نیست. حمایت اجتماعی و احساس اتحادی که در افراد شکل می‌گیرد در بالا بردن توان تاب‌آوری جامعه نقشی حیاتی دارد.
ارتباطات و اطلاعات: در زمان سانحه و فشارهایی که کل جامعه را دربر می‌گیرد با بازار داغ شایعات و اطلاعات نادرست یا ناقصی روبه‌رو می‌شویم که اضطراب و تنش افراد را دوچندان می‌کند. در چنین زمان‌هایی، منابع اطلاعاتی قابل اعتماد که به پرسش‌های مطرح پاسخ موثق بدهند، نقشی مهم در تقویت تاب‌آوری دارند.
کارایی گروهی: به ظرفیت ارائه کنش‌های معنی‌دار و توأم با برنامه اشاره می‌کند. در یک جامعه کارا، بخش‌های مختلف قادر به همکاری و همراهی مؤثر برای یافتن نیازها و مشکلاتند و به یک اجماع گسترده برای رسیدن به اهداف مشخص دست می‌یابند و برای رسیدن به این اهداف به شکلی مؤثر با یکدیگر همکاری می‌کنند.
در همینه زمینه :
