مقاومت در غزه؛ از تایر تا بادبادک

آسمان شرق نوار غزه این روزها شاهد پدیده جدیدی در تاریخ مقاومت مردمی فلسطین است؛ پدیده‌‎ای ساده که از سوی مقامات عالی‌رتبه رژیم اسرائیل به‌عنوان تهدیدی امنیتی به‌شمار می‌رود.

«بادبادک‌های آتش‌زا» طی چند هفته گذشته از ابزاری تفریحی، که عمدتا در جریان راهپیمایی‌های اعتراضی در دست کودکان دیده می‌شد به یکی از المان‌های تعیین‌کننده درگیری‌های نوار غزه تبدیل شده است.

اما پای این بادبادک‌ها از کجا به معادلات امنیتی غزه باز شد؟ پاسخ این سؤال را می‌توان در سیر تحولات مربوط به راهپیمایی بزرگ بازگشت جست‌وجو کرد.
به فاصله کمی بعد از آغاز این مراسم بزرگ اعتراضی و مسالمت‌آمیز، حملات تک‌تیراندازهای ارتش رژیم اسرائیل به شهروندان غیرنظامی غزه به یکی از چالش‌های جدی برای ادامه این راهپیمایی تبدیل شد. راهکار فلسطینی‌ها برای در امان ماندن از حملات تک‌تیراندازها، به آتش کشیدن تایرها بود تا به این ترتیب در سایه دود ناشی از تایرهای به آتش کشیده‌شده بتوانند به اعتراضات خود ادامه دهند.

کارآمدی این راهکار با گذشت کمتر از یک هفته رژیم صهیونیستی را بر آن داشت تا با کمک مصر، رسما مانع از ورود هرگونه «تایر» به مرزهای نوار غزه شود و به این ترتیب بار دیگر غیرنظامیان غزه در معرض دید تک‌تیراندازهای ارتش رژیم اسرائیل قرار گرفتند. در پی این واکنش، مردم غزه به ابزاری به‌مراتب ساده‌تر از تایر برای حفاظت از جان خود متوسل شدند.

براساس این راهکار جدید، غیرنظامیان با اتصال مواد آتش‌زای ساده و اولیه به انتهای بادبادک‌های کاغذی و رها کردن بادبادک در نقطه‌ای نزدیک به مرز غزه با رژیم صهیونیستی، از یک سو حاشیه‌ای امن برای خود دست و پا کرده و از سوی دیگر، دردسرهای جدیدی هم برای نیروهای نظامی اسرائیلی ایجاد کرده‌اند.

به گفته روزنامه هاآرتص، در یک‌ماه گذشته بیش از 600بادبادک آتش‌زا از داخل غزه به سوی سرزمین‌های اشغالی به پرواز درآمده که در نتیجه آن، 198آتش‌سوزی به وقوع پیوسته است.

هفته گذشته، بعد از ناکامی طرح ارتش رژیم اسرائیل برای استفاده از پهپاد به منظور مهار این بادبادک‌ها، آویگدرو لیبرمن گفت: این بادبادک‌ها یک تهدید برای امنیت اسرائیل است و اگر ناچار شویم به نقاط ساخت و پرتاب آن حمله خواهیم کرد.