نگاه
نمایش‌های طنز و انتظارات مخاطبان
ارژنگ امیرفضلی/بازیگر سینما و تلویزیون
مردم بیشتر از برنامه‌های طنز انتظار سرگرمی دارند، یعنی هدف بیشتر آنها از تماشای یک فیلم کمدی خندیدن و شادشدن است. قطعا سازندگان و بازیگران چنین فیلم‌هایی هم این هدف را مد نظر دارند و می‌کوشند اثری که در تولید آن مشارکت و دخالت دارند، موجب ایجاد فضایی شاد شود.
هیچ کس با چنین امری یعنی تولید برنامه‌های تلویزیونی یا فیلم‌های سینمایی با هدف خنداندن مردم مشکل ندارد. اگر انتقادی در این باره مطرح می‌شود بیشتر معطوف به این نکته است که آیا رسالت یک طنزپرداز یا کمدین، خنداندن مردم به هر وسیله‌ای است؟ و آیا خنداندن صرف برای یک فیلم یا برنامه طنز کفایت می‌کند؟
در این باره نظرات فراوان و گاه متناقضی وجود دارد، اما بیشتر مردم و مخاطبان چنین برنامه‌هایی ترجیح می‌دهند در فیلم‌ها و برنامه‌هایی که می‌بینند، حتی اگر طنز و کمدی باشد چارچوبی رعایت شود و طی آن پیامی انتقال یابد.
وقتی طنز سرسری گرفته شود و با تقلید از این و آن و تکرار شگردهای آن و این، اثری خلق شود، ممکن است کسی به آن بخندد اما نه از تماشای آن راضی خواهد بود و نه از آن پیام مفیدی خواهد گرفت.
به عکس، وقتی در تولید اثری تلاش شود تا نتیجه کار اثری باشد که در عین خنده‌داربودن هنرمندانه و دارای پیام باشد، قطعا رضایت مخاطبان از آن زیاد خواهد بود.
برای همین هم مردم به عنوان مخاطب آثار طنز و هم هنرمندان به عنوان تولیدکنندگان چنین آثاری، تاثیرگذاری و ارزش‌های هنری را از مؤلفه‌های لازم و مهم برای نمایش‌های طنز می‌دانند و ترجیح می‌دهند به جای کارهای سبک و فاقد ارزش‌های هنری تماشاگر چنین آثاری باشند.
در اینجا این سوال مطرح می‌شود که اگر چنین است، پس چرا همه فیلم‌ها دارای این ویژگی‌ها نیستند؟
برای پاسخ به این سوال باید به عوامل لازم برای تولید یک کار نمایشی طنز رجوع شود و اینکه قطعا سرمایه‌گذاری لازم و دقت در مراحل مختلف و انتخاب دقیق عوامل گوناگون در این زمینه نقش اصلی را دارد.
