شکل‌گیری نخستین اینترنت نظامی جهان

توافق آلمان و هلند بر سر ایجاد نخستین شبکه اینترنت نظامی در جهان که همین چند روز پیش‌ در نشست مشترک سران ناتو صورت گرفت، سروصدای فراوانی به پا کرده است. اینترنت نظامی، شبکه‌ مفصل و بسیار پرخرجی است که قرار است برای اولین‌بار سامانه‌های نظامی را با شیوه‌ای جدید به هم متصل کند، آنها را از هک‌کردن، شنود و آسیب‌های سایبری در امان نگه‌ دارد و در عین حال، سرعت بالایی داشته باشد.


راه‌اندازی اینترنت «تن» در «ناتو»

به گزارش همشهری، شبکه «تن» (شبکه لبه تاکتیکی) که قرارداد راه‌اندازی آن هفته گذشته در بروکسل، پایتخت بلژیک امضا شده، فعلا به‌صورت آزمایشی بین این 2کشور اجرا می‌شود. اما درصورت موفقیت، در بقیه کشورهای عضو ناتو نیز اجرا خواهد شد. هدف نهایی از اجرای چنین سیستمی این است که تمام ارتباطات نظامی ناتو در تمام سطوح تحت یک شبکه یکسان و پروتکل‌های مشخص انجام شود که دسترسی یا دستکاری در آن غیرممکن باشد.

تغییر تمام سامانه‌های هوشمند قدیمی

راه‌اندازی شبکه اینترنت نظامی «تن»‌ یا TEN در وهله اول به‌معنای تغییر تمام سامانه‌های نظامی دفاعی و غیرنظامی مرتبط با صنایع دفاع است. با این حساب، ‌تمام سامانه‌های ارتباط نفربه‌نفر، ‌تبلت‌ها، سیستم‌های ترابری و حمل‌ونقل، حتی تبلت‌ها و تلفن‌های هوشمندی که سربازان استفاده می‌کنند، باید تغییر کند. این یعنی در همین آغاز کار، چندین میلیون یورو خرج روی دست 2کشور می‌ماند. با وجود این، ‌خیلی‌ها هزینه چنین طرحی را معقول ارزیابی می‌کنند چون جلوی ضررهای آینده را می‌گیرد.

اجرای فاز اول «تن»‌ در آلمان

مقر اصلی «تن» در شهر «کبلنز» آلمان خواهد بود. مرکز طراحی نمونه اولیه سیستم نیز در شهر «امرستفورت» هلند قرار دارد. در فاز اولیه که آزمایشی و برای سنجش چگونگی کارکرد سیستم است، 2بخش از سامانه‌های ارتش آلمان با همین سیستم به هم متصل می‌شوند. ضمنا قرار است در این سیستم، تمام ارتش‌های دوطرف از رایانه‌، تبلت، ‌سامانه‌های رادیویی و... کاملا یکسانی استفاده کنند. بخش‌های مهمی از چگونگی اجرای این چالش‌های «تن» نیز در همین فاز آزمایشی بین آلمان و هلند بررسی خواهد شد. گفته می‌شود در این بخش آزمایشی 25هزار سیستم حمل‌ونقلی به یکدیگر متصل شده و ارتباطشان را با «تن» برقرار می‌کنند.

همه ارتش‌ها در حال بومی‌سازی

«فیلیپ اینگمار» سرهنگ بازنشسته انگلیسی درباره اهمیت اینترنت «تن» می‌گوید: «سامانه‌های مقرون‌به‌صرفه اینچنینی در کشورهای دیگر هم استفاده می‌شود. با وجود «تن» می‌توان سامانه‌های ارتباط تاکتیکی نظامی در سطح UHF، ‌VHF و Link 16 برقرار کرد. طبعا این روش برای ارتباط در سطوح ارشد نظامی کاربرد ندارد.» او تأکید می‌کند که کشورهای دیگر مثل چین و روسیه هم تا‌به‌حال سعی کرده‌اند سامانه‌های نظامی و حساس‌شان را بومی‌سازی کنند تا احتمال دزدیده‌شدن اطلاعات در آنها پایین بیاید: «حمله‌های ویروسی که از باگ‌های درون سیستم عامل‌های جهانی مثل ویندوز وجود داشت، نشان می‌داد که برای کاهش آسیب‌پذیری کشورها باید دنبال سیستم‌های جدیدی باشند که بومی‌سازی شده و طبق نیازشان کار کند. چین و روسیه تا‌به‌حال چنین سامانه‌هایی را راه‌انداخته‌اند. آمریکا نیز یک سیستم داخلی ارتباطی دارد.»