مردی که عاشق ایران بود

داریوش مجتهدی ـ دانش‌آموخته دبیرستان البرز

 زیستن گرچه بدون دانش میسر است اما فرجامی ندارد. آنچه انسان را از بستر خاک به اوج کهکشان‌ها رهنمون می‌سازد، گوهر دانستن و در سایه آن دستیابی به توانستن است. هم از این روست که هر جامعه برای پویایی، توسعه و پیشرفت ناگزیر از برخورداری از چرخه‌ای برای آموختن و آموزاندن است. ایران ما از دیرباز به داشتن فرزندانی که آراسته به این ارزش انسانی بوده‌اند، شهره بوده است. یکی از آنان که عشق به میهن و هم‌‌میهن در همه گفتار و کردارش و آثاری که از او باقی است، پیداست دکتر محمدعلی مجتهدی گیلانی، بنیانگذار دانشگاه صنعتی شریف و رئیس فقید دبیرستان البرز است.
دکتر مجتهدی جز اینها استاد دانشکده فنی دانشگاه تهران و چند دانشگاه دیگر نیز بود. محمدعلی مجتهدی‌گیلانی که برای پیگیری علوم روز ناگزیر از ترک ایران و تحصیل در فرانسه شده بود، پیوسته در آرزوی گسترش مراکز علمی و آموزشی در کشور بود.  او همواره از اینکه بسیاری از استعدادهای جوان به علت نداشتن بضاعت مالی از تحصیل بازمی‌ماندند در رنج بود و از همین‌رو در بخشی از محوطه دبیرستان، خوابگاهی برای سکونت دانش‌آموزان شهرستانی که ناتوان از تامین هزینه‌های سکونت در تهران بودند، ساخت. شاگردانش به یاد دارند که او همواره در سخنانش بر این موضوع تاکید داشت که ثروت یک کشور، طلا و منابع معدنی نیست، بلکه افراد تحصیلکرده و مسئولیت‌پذیر گرانبها‌ترین دارایی هر جامعه‌ است. عشق به ایران و ایرانی او را واداشت در هنگام تلاش برای تاسیس دانشگاه شریف بگوید: «اگر یک نفر خارجی بخواهد در این دانشگاه وارد شود، بنده را معاف بدارید، من با خارجی‌ها سازش ندارم. این دانشگاه باید به دست جوانان باوجدان، باایمان و تحصیلکرده دایر و تدریس شود.»  دهم تیرماه هر سال یادآور خاموشی مردی است که در سال 1376 روی در نقاب خاک کشید اما تلاش مستمر او در زندگی چراغ دانایی را در نقاط بی‌شماری از این سرزمین روشن ساخت.