منطقه 21
محله یا بهتر است بگوییم روستای چیتگر که جاده مخصوص کرج آن را به دو قسمت شمالی و جنوبی تقسیم کرده، در گذشته روستا بود؛ روستایی با قدمت 200 ساله که بناهای تاریخی بسیاری داشت که اکنون اثری از آنها نیست. متأسفانه اکنون بخش زیادی از حمام 150 ساله «لیلاخانم و مشتی‌عباس» به دلیل بی‌توجهی مالکان، مسئولان سازمان میراث فرهنگی و مردم تخریب شده و امروز فقط چند تکه دیوار و مشتی آوار به یادگار باقی مانده است! این حمام نخستین و تنها حمام روستای چیتگر بود که لیلاخانم و مشتی عباس مالک و متولی آن بودند. یادش بخیر روزگاری حمام را صبح‌ها بانوان و عصرها آقایان قرق و آب حمام را با سوزاندن گیاه «گون» که در اطراف روستای چیتگر فراوان بود گرم می‌کردند. «حمام عمه لیلا و مشتی عباس» تا همین 10ـ 12 سال قبل هم فعال بود و به مشتری‌هایش خدمات می‌داد. بعد از فوت متولیان، در این حمام را تخته کردند و به حال خودش رها شد تا یک مکان دارای ارزش تاریخی، فرهنگی و گردشگری به یک فضای متروک و بی‌دفاع شهری تبدیل شود. خروار‌ها زباله و نخاله داخل حمام تلنبار شده بود به شکلی که دیگر نمی‌شد از پله‌های سست و تاریک آن پایین رفت و داخل شد! همچنین در این سال‌ها تکه‌های باارزش این بنا از جمله در‌های چوبی آن را هم کنده و برده بودند. سال گذشته بود که همشهری محله پیگیر مرمت و بازسازی این حمام تاریخی شد و در گفت‌وگو با مسئولان شهرداری، سازمان میراث فرهنگی و شورایاری محله چیتگر نسبت به تخریب قریب‌الوقوع این مکان ارزشمند و دارای هویت خبر داد. نتیجه و جواب پیگیری‌ها این بود که حمام مالک خصوصی دارد و آنها از طریق دادگاه توانسته‌اند این مکان را از لیست بناهای دارای ارزش تاریخی خارج کنند و حالا هم طبق قانون قصد تخریب آن را دارند. با این وجود قرار شد شهرداری و سازمان میراث فرهنگی برای حفظ این بنا تلاش کنند. اما بعد از گذشت حدود یکسال «حمام لیلا خانم و مشتی عباس» هم به سرنوشت چاه‌های قنات و باغ‌های انار و دشت‌های گون چیتگر دچار شد و باید در خاطرات و قصه‌های موسپیدکرده‌ها به دنبال آن بگردیم. این محله یکی دیگر از هویت‌های تاریخی‌اش را هم از دست داد تا منطقه 21 از این نظر فقیر‌تر از قبل شود.
نفس های حمام «لیلا خانم» و «مشتی عباس» به شماره افتاده است
در همینه زمینه :
