نیاز به ساماندهی کودکان کار جدی است

الهام آمرکاشی| روزنامه‌نگار:

هر سال در اواسط مهر هفته کودک برگزار می‌شود. با توجه به اهمیتی که در آموزش و پرورش این نسل وجود دارد، برنامه‌های متعدد و فشرده‌ای به این مناسبت اجرا می‌شود. «کودکان سرمایه‌های آینده جامعه هستند»، «حقوق کودکان باید رعایت شود»، «رعایت اصول تربیتی کودکان متناسب با سن کودک» و ... از شعارهایی است که در این مراسم و نشستها گفته می‌شود. بخت، یار کودکانی است که خانوادهای خوب، سلامت و با امنیت کافی دارند و می‌توانند با فراغ بال به تحصیل و کودکی بپردازند و از برنامه‌ها و هفته‌هایی که به اسمشان تعیین می شود، بهرۀ کافی ببرند. 

با این همه، کودکانی هم هستند که در پسِ این برنامه‌های اصولی و حرف‌های در زرورق پیچیده، در خانه‌ای زندگی می‌کنند که تماشاگر زرورق‌های پیچیده والدین معتاد هستند و برای فرداهایی زرین، برنامه‌ای ندارند. برگزاری همایش‌های متعدد در پی خلق آرمان کودکانی نابغه، نستوه و کارآفرین یک روی سکه برنامه‌هایی است که در سازمانهای متولی برگزار می‌شود و در مقابل، نَه در زیر پوست شهر، بلکه در سطح کلان‌شهر کرج کودکانی دیده می‌شوند که با آرمان‌های جلسات نواندیش و نابغه‌پرور فرسنگ‌ها فاصله دارند و در قالبِ کودکان کار، کودکان خیابانی، کودکان متکدی، کودکان بازمانده از تحصیل،کودکان بی‌سرپرست و بدسرپرست و دیگر کودکانی با نامگذاریهای متفاوت در معابر و خیابان‌های استان البرز، روزگارشان را با بدترین شرایط می‌گذرانند و هر روز بر تعداد آنها افزوده می‌شود. در این حال، پاسکاریِ نهادهای ذی‌ربط برای ساماندهیِ کودکان کار ادامه دارد.

 2 سال پیش، فرماندار کرج از تدوین بانک اطلاعاتی کودکان کار و خیابان در کرج خبر داد و معاون امور اجتماعی سازمان بهزیستی کشور در فروردین امسال با بیان این‌که کلان‌شهرهایی مانند تهران و کرج بیشترین تعداد کودکان کار و خیابان را دارند، از ساماندهی این کودکان در ٣ ماه اول سال خبر داد که تا امروز اخباری در این خصوص در هیچ یک از خبرگزاری‌های استان بارگذاری نشده است و در شهر کرج همچنان این کودکان دیده می‌شوند. کودکان کار و آسیب‌دیده نیازمند حمایت‌های گسترده‌ای هستند که برای اجرای مفاد تمامی آیین‌نامه‌های مطول و مفصل، اجرای برنامه‌های مداوم و پیگیری‌های مکرر لازم است نه ضمیمه کردن نامه‌های اداری در پشت صبحانه‌های کاری و جلسات چند هفته درمیان. سازمان بهزیستی، شهرداری، وزارت کشور، وزارت کار و تعاون و رفاه اجتماعی، دفتر مطالعات پیشگیری ناجا، سمنها و ده‌ها سازمان متولی دیگر می‌توانند با رویکردها و اهداف منسجم به این زمینه وارد شوند تا در تدوین آیین‌نامه‌ها، شکل‌گیری بسترهای قانونی و تدوین بخش‌نامه‌ها و تعاملات دوسویه قدم‌های مثمر‌ثمر برداشته شود و این لکه خاکستری شهر در دوراهیِ ساماندهیِ سازمان‌ها سرگردان نماند.

 انتظار بجایی است که از مسئولان ذی‌ربط در این حوزه بخواهیم در پس نشست‌های کاری،  شرایط زیستی کودکان کار و خیابانی را ببینند که از هر سو شهر را بنگری، موج می‌زنند و خیابان‌های کرج را برای جولان، برگزیدهاند.