فقط دوبار در سال پلو پخته می‌شد
یکی از ویژگی‌های جالب محله نفرآباد-هاشم‌آباد در گذشته طبخ غذاهای خاص و سبک لباس پوشیدن آنهاست.
رضا بیک، پژوهشگری که در این زمینه پژوهش و با قدیمی‌های محله صحبت کرده است، می‌گوید: «با توجه به خودکفایی اهالی محله در تولید محصولات کشاورزی و لبنی، خودشان مایحتاج زندگی روزانه را تأمین می‌کردند. مصرف برنج مانند امروز نبود و پلو حداکثر 2بار در سال آن هم به شکل ساده در ترکیب با رشته و بلغور یا دمپختک پخته می‌شد و آبگوشت جزو غذاهای اصلی این محله بود. فصل گرما که می‌آمد بیشتر غذاهای سبک مانند آب‌دوغ خیار، کاهوسکنجبین و اشکنه به خوراک‌شان اضافه می‌شد. جالب است که شربت سکنجبین را از ترکیب خرده‌های کله‌قندی که در خانه می‌شکستند و سرکه خانگی درست می‌کردند.»
هر خانه یک تنور داشت و خانم‌های محله اغلب دسته‌جمعی در خانه یک نفر جمع می‌شدند و نان می‌پختند. بیک می‌گوید: «نان یوخه و نان توتک 2نان معروف این محله بودند. نان یوخه همان کاک امروزی است که از ترکیب شکر، آرد، روغن و تخم‌مرغ درست می‌شد. نان توتک هم یک نان گرد و کمی ضخیم برای مصرف روزانه بود. فعالیت در حوزه کشاورزی و دامداری بهانه‌ای بود برای اینکه پوشش‌شان هم ساده باشد. در این میان بزرگانی مثل خانواده «نفر» کت و شلوار می‌پوشیدند. بعضی دیگر از بزرگان محل مثل «حاج‌آقا ابوترابی» کت بلندی می‌پوشید که در آن موقع به آن لباده می‌گفتند و بیشتر تن بازاریان دیده می‌شد.»
بیک با بیان اینکه بیشتر مردها از پارچه ارمک(پارچه دستبافتی که در استان یزد بافته می‌شود و از جنس نخ پنبه است)، استفاده می‌کردند، ادامه می‌دهد: «بعضی افراد شلوارهای گشادی داشتند که سر کار می‌پوشیدند تا راحت بتوانند کار کنند. البته لباس‌های منزل‌شان با لباس‌های سر کارشان فرق می‌کرد. پوشش خانم‌ها نیز بیشتر چادر و روسری بود.»
