قاطعیت گمشده

یک بار دیگر در کشاکش فصل نقل‌وانتقالات، فدراسیون فوتبال و سازمان لیگ اسامی باشگاه‌های بدهکار را منتشر و اعلام کرده‌اند تا زمان تسویه بدهی‎‌‎ها، به هیچ‌کدام از آنها اجازه ثبت قراردهای‌شان را نخواهند داد. این قصه در فوتبال ایران حداقل یک پیشینه 10ساله دارد و بدون استثناء هر سال چنین بحث‌هایی به‌گوش می‌رسد. جالب اینکه هر سال هم اسم پرسپولیس و استقلال بین بدهکاران به چشم می‌خورد و آقایان می‌گویند اجازه ثبت قرارداد به بازیکنان این تیم‌ها را نخواهند داد. این خبر شاید چند سال پیش با آب و تاب در رسانه‌ها منتشر و حتی «تیتر یک» می‌شد، اما الان دیگر تهدید فدراسیون حتی به صفحه اصلی خبرگزاری‌ها و مطبوعات هم راه پیدا نمی‌کند؛ چرا؟ به این دلیل که بعد از این همه سال تمام هواداران فوتبال فهمیده‌اند این قبیل اخبار فقط جنبه رفع تکلیف و ترساندن باشگاه‌ها را دارد و هرگز اجرا نمی‌شود. اگر غیر از این است، چطور امکان دارد در همه این سال‌ها حتی یک باشگاه ایرانی هم از نقل‌وانتقالات محروم نشده باشد؟ یعنی واقعا همیشه همه تیم‌ها بعد از دریافت هشدار، بدهی‌های‌شان را صاف کرده‌اند؟ اصلا به پرسپولیس و استقلال کاری نداریم؛ وقتی سال گذشته باشگاهی مثل نفت تهران هم بدون هوادار و حتی بدون مالک درست و حسابی توانست قراردادهایش را ثبت کند و کلی طلبکار جدید برای فوتبال ایران بسازد، معلوم می‌شود ارزش این تهدیدهای فدراسیون چقدر است! جالب است که هر کجا کار تیم‌های ایرانی به فیفا گیر می‌کند، طعم قاطعیت و بی‌رحمی را می‌چشند. فدراسیون جهانی در دو سال گذشته محبوب‌ترین تیم‌های ایرانی یعنی پرسپولیس، استقلال و تراکتورسازی را محروم کرد و یک قدم هم کوتاه نیامد، اما وقتی داخل کشور می‌آییم، هر فصل اعلام می‌شود 12 تا از 16 باشگاه حق ثبت قرارداد و جذب بازیکن ندارند، اما آخرش همه تیم‌ها با فراغ بال یارگیری می‌کنند و هیچ اتفاقی هم رخ نمی‌دهد. حالا شما انتظار دارید مردم خبر تکراری و توخالی محرومیت باشگاه‌ها را باور کنند؟