کوچه ظلمآباد
عادت نامگذاری مردمان قدیم تهران بسیار جذاب و جالب بود. آنها براساس آنچه میدیدند و حس میکردند برای هر چیزی نام انتخاب میکردند. گاهی این نامها جذاب و شیرین و گاهی عجیب و تأملبرانگیز بوده است. گذری در محدوده جغرافیایی غرب تهران به سمت رودخانه کن وجود داشت که نام ظلمآباد بر آن گذاشته بودند. این مسیر محدوده پل حاجمحمدعلی کنی و رودخانه کن به سمت سولقان و تپههای پیرداوود را شامل میشد که کوچهای به آن منتهی میشد. آنچه از کوچهای با نام ظلمآباد حس میشود ظلم و ستم را تداعی میکند اما وقتی پای حرفهای قدیمیهای محله مینشینی داستان ظلمآباد نقل دیگری دارد. موقعیت جغرافیایی این کوچه بهنحوی بود که نور خورشید به آن نمیتابید درنتیجه با غروب خورشید نسبت به کوچهها و معابر دیگر زودتر تاریک میشد. به این دلیل اهالی نام ظلمآباد را انتخاب کرده بودند. به همان نسبت ترس و واهمه از ردشدن از این کوچه هم بیشتر بود و مردم سعی میکردند در غروب گذرشان به این محدوده نیفتد.
در همینه زمینه :
