خواب 6ساله

در مورد اینکه آیا باشگاه‌های ایرانی در فصل جدید لیگ قهرمانان آسیا می‌توانند میزبان رقبای خود باشند یا نه، حرف و حدیث‌های زیادی وجود دارد و انبوهی از اخبار متناقض به گوش می‌رسد. با این حال یکی از موانعی که به‌طور مکرر به آن اشاره می‌شود، بحث فقدان سیستم کمک‌داور ویدئویی در ایران است. این موضوع آنقدر جدی بوده که کیومرث هاشمی، سرپرست وزارت ورزش گفته کنفدراسیون فوتبال آسیا قرار است به‌طور موقت 2ورزشگاه آزادی و نقش جهان را به VAR مجهز کند. فارغ از اینکه چنین اتفاقی شدنی است یا نه  یا کنفدراسیون چنین لطفی به ایران می‌کند یا نه، پیام اظهارات هاشمی این است که فوتبال ایران به‌طور جدی نیاز به راه‌اندازی VAR دارد و درصورتی که این اتفاق رخ ندهد، خبری از میزبانی مسابقات مهم نخواهد بود.
طرح استفاده از VAR برای نخستین بار سال 2016مطرح شد. یک سال بعد استرالیا به نخستین کشوری تبدیل شد که در سطح حرفه‌ای، بهره‌برداری از این سیستم را می‌آزمود. سال بعد نوبت به لیگ برتر انگلستان رسید و بعد به‌طور گسترده شاهد رواج استفاده از این فناوری در کشورهای مختلف بودیم. نقطه عطف بزرگ این داستان، استفاده از VAR در جام‌جهانی 2018بود. در جام‌جهانی 2022نیز شاهد استفاده از همین فناوری به‌طور تخصصی‌تر بودیم؛ طوری که مثلا تشخیص نیمه‌خودکار آفساید به آن افزوده شده بود. حالا دیگر تقریبا تمام کشورهای مطرح آسیایی در فوتبال این فناوری را دارند و بعضی جاها در لیگ‌های پایین‌تر هم از VAR استفاده می‌شود اما ما همچنان اندرخم یک کوچه‌ایم.
قطعا اگر در این 6سال موضوع را جدی می‌گرفتیم، امروز کارمان به جایی نمی‌رسید که از کنفدراسیون VAR قرض بگیریم. شاید عقب‌افتادگی فوتبال ایران در این زمینه منجر به از دست رفتن فرصت میزبانی در لیگ قهرمانان آسیا شود و چه بسا پس از آن، شاهد تکرار این اتفاق در مسابقات انتخابی جام‌جهانی باشیم. دست بجنبانید.