مرگ زودهنگام 250 هزار انگلیسی

امید به زندگی در کشورهای اروپایی برای چندین دهه به طور پیوسته رو به افزایش بوده، اما در انگلیس برخلاف دیگر کشورهای اروپایی در یک دهه گذشته، نرخ امید به زندگی ثابت مانده است. در این ارتباط گزارش شده که بین سال‌های 1980 تا 2011، امید به زندگی در انگلیس به طور پیوسته هر سال نزدیک به 3 ماه افزایش یافته، اما بین سال‌های 2011 تا 2019 نرخ امید به زندگی در این کشور تغییری نکرده است. اگر روند افزایشی امید به زندگی در انگلیس در یک دهه گذشته ادامه یافته بود، نرخ امید به زندگی در سال 2022 به 83.2 سال می رسید، اما نرخ امید به زندگی در سال 2022 حدود 81 سال بود که تفاوت چندانی با سال 2011 نداشته است.  هفته نامه اکونومیست با اشاره به توقف نرخ امید به زندگی در انگلیس طی یک دهه گذشته گزارش داده که 250 هزار نفر طی یک دهه گذشته، زودتر از سن مورد انتظار امید به زندگی در انگلیس، جان خود را دست داده اند. اگرچه عواملی مانند همه‌گیری کرونا، نوع سبک زندگی، بیماری‌های قلبی-عروقی و سایر بیماری‌های زمینه‌ای و یا ویروسی و به طور کلی عوامل پزشکی از جمله دلایل عدم افزایش نرخ امید به زندگی در انگلیس طی یک دهه گذشته عنوان شده، اما علاوه بر این، عوامل اجتماعی همچون کاهش سطح درآمد، محرومیت‌های شغلی و نابرابری‌های بهداشتی و درمانی در انگلیس از دیگر دلایل عدم رشد نرخ امید به زندگی در انگلیس عنوان شده است.
در این گزارش گفته شده که برنامه‌های ریاضت اقتصادی دولت لندن طی یک دهه گذشته، با کاهش نرخ امید به زندگی ارتباط دارد. براساس این گزارش، برنامه ریاضت اقتصادی دولت‌ها علت قطعی عدم افزایش نرخ امید به زندگی نیست، اما روی آن تاثیر گذاشته است. از سوی دیگر، کاهش بودجه عمومی دولت بیشترین ضربه را به محروم ترین مناطق وارد کرده و در حالی که در یک دهه گذشته، میزان بودجه عمومی برای افراد ثروتمند 16 درصد کاهش یافته، اما برای افراد فقیر کاهش هزینه‌ها در شرایط ریاضتی تا 31 درصد بوده است. همچنین میزان مرگ و میر قابل پیشگیری در انگلیس بسیار بیشتر از دیگر کشورهای اروپایی بوده است. نرخ امید به زندگی در انگلیس همچنین در میان همه اقشار جامعه یکسان نیست و یک پنجم از ثروتمندترین مردان انگلیسی 11 سال بیشتر از یک پنجم فقیرترین افراد جامعه عمر می کنند.